Cerochlamys

Cerochlamys, Aizoaceae familyasına ait, Güney Afrika’nın yarı kurak bölgelerinde, özellikle Karoo çevresinde yetişen, düşük yapılı, yavaş büyüyen ama çiçeklenme döneminde son derece dikkat çekici bir sukulent cinsidir. Yapraklar genellikle kalın, silindirik ya da üçgen kesitli, uçları sivri ve gri-yeşilden mavimsi yeşile kadar değişen tonlardadır. Bu yoğun yaprak yapısı, suyu uzun süre depolayabilmesini sağlar ve bitkiyi aşırı sıcaklara karşı dayanıklı kılar. Cerochlamys’in en dikkat çekici yönü, ilkbahar sonu ile yaz başında açan, genellikle parlak pembe, mor ya da morumsu kırmızı renkli çiçekleridir. Bu çiçekler, gün ışığında tam olarak açar ve geceleri kapanır; çiçeklenme dönemi boyunca küçük bir saksı bile adeta bir renk patlamasına dönüşebilir. Bazı türlerde çiçekler narin kokular da yayabilir.

Cerochlamys’in bakımı oldukça basittir, özellikle de az su – bol ışık prensibi uygulanırsa. Günde 6–8 saat doğrudan güneş ışığı, bitkinin kompakt yapısını koruması ve yoğun çiçeklenme göstermesi için gereklidir. Gölgede formu gevşer ve çiçeklenme büyük ölçüde azalır. Toprak olarak tamamen mineral bazlı, çok iyi drene olan, torfsuz karışımlar kullanılmalıdır. Uygun karışım ponza taşı, iri kuvars kumu ve çok az perlit içermelidir. Saksı kullanımı yaygındır ve drenaj delikli, sığ ve geniş yüzeyli kil ya da seramik kaplar önerilir. Sulama, yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. Özellikle aktif büyüme döneminde sulama yapılmalı, sonbahar ve kış aylarında büyük ölçüde azaltılmalı ya da tamamen durdurulmalıdır. Aşırı sulama bu cinste kök çürümesi ve yaprak çatlaması gibi sorunlara neden olabilir. Gübreleme neredeyse gerekli değildir; ancak büyüme sezonunda ayda bir kez verilecek seyreltilmiş, azot oranı düşük bir sukulent gübresi çiçeklenmeyi artırabilir.

Çoğaltılması, çoğunlukla yan sürgünlerin ayrılmasıyla yapılır. Gövde çelikleri birkaç gün havalandırılıp kuru mineral toprağa dikildiğinde kolayca köklenir. Tohumla üretim de mümkündür ama daha uzun vadeli bir yöntemdir.