Cerochlamys pachyphylla

Cerochlamys pachyphylla, Aizoaceae familyasına ait, Güney Afrika’nın yarı kurak Karoo bölgesinde doğal olarak yetişen, gösterişli çiçekleri ve kalın yapraklarıyla tanınan kompakt, çok yıllık bir sukulent türüdür. Tür ismindeki “pachyphylla”, Yunanca kökenlidir ve “kalın yapraklı” anlamına gelir; bu, bitkinin en belirgin özelliği olan etli, kısa ve tombul yapraklarına işaret eder. Yapraklar üçgensi ya da silindirik kesitlidir, gri-yeşilden mavimsi yeşile çalan tonlardadır ve mat ya da hafif pudralı yüzeyleri vardır. Bitki, tabandan yoğun sürgün verir. İlkbahar sonu ve yaz başında açan mor ile eflatun arası renkteki büyük ve gösterişli çiçekleri, gün ışığında tamamen açar ve adeta minik bir çöl bahçesi yaratır. Çiçekleri genellikle tek katlı, papatyamsı formdadır ve akşam saatlerinde kapanır.

Cerochlamys pachyphylla’nın bakımı, az su isteyen klasik sukulent bakımına çok uygundur. Günde 6–8 saat doğrudan güneş ışığı alması, hem yaprakların sağlıklı ve kompakt kalmasını hem de bol çiçek açmasını sağlar. Yetersiz ışıkta bitki uzar, yapraklar gevşer ve çiçeklenme azalır. Toprak seçimi bu tür için kritiktir: tamamen mineral içerikli, çok iyi drene olan, torfsuz bir karışım kullanılmalıdır. Ponza taşı, iri kuvars kumu ve az miktarda perlit içeren gevşek karışımlar idealdir. Saksıda yetiştirilecekse drenaj delikli, sığ ve nefes alabilen kil ya da seramik saksılar tercih edilmelidir.

Sulama, yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. İlkbahar ve yaz döneminde büyüme gösterdiği için haftada bir dikkatli sulama yeterlidir. Sonbaharda sulama azaltılmalı, kışın ise çoğu zaman sulamaya gerek kalmaz. Fazla su, kök çürümesi ve yapraklarda çatlama riskini artırır. Gübreleme çoğunlukla gerekli değildir; ancak çiçeklenme performansını artırmak istersen, büyüme sezonunda ayda bir kez seyreltilmiş, düşük azotlu bir sukulent gübresi verebilirsin.

Çoğaltılması, çoğunlukla gövde veya yan sürgün çelikleriyle yapılır. Ayrılan parçalar birkaç gün boyunca kurutulmalı, ardından kuru mineral toprağa yerleştirilmelidir. Bitki kısa sürede köklenir. Tohumla üretim de mümkündür fakat daha yavaş sonuç verir; bu yöntem genellikle bilimsel ya da tür koruma amaçlı tercih edilir.