Cerochlamys gemina

Cerochlamys gemina, Aizoaceae familyasına ait, Güney Afrika’nın kuru ve taşlık bölgelerinde, özellikle Karoo alt bölgesinde doğal olarak yetişen, alçak yapılı ve çiçeklenme döneminde adeta renk patlaması yaşayan özel bir sukulent türüdür. Yapraklar kısa, kalın, silindirik ya da hafif üçgen kesitlidir, uçları sivridir ve renkleri genellikle mavimsi-yeşil ya da grimsi yeşildir. Yaprak yüzeyleri mat, sıkı ve etlidir; bitki genellikle tabandan sürgün vererek sıkı, kompakt kümeler halinde gelişir. En dikkat çekici özelliği ise ilkbahar sonu ile yaz başına kadar açan canlı pembe-mor çiçekleridir. Çiçekler gün boyunca tamamen açar, gece kapanır ve çiçeklenme dönemi boyunca küçük bir bitki bile göz kamaştırıcı hale gelir.

Cerochlamys gemina’nın bakımı, oldukça kolay ve düşük zahmetlidir. Tam güneş alan, sıcak ve kuru ortamları sever. Günde en az 6 saat doğrudan güneş ışığı, bitkinin kompakt kalmasını, yaprakların sağlıklı görünmesini ve bol çiçek açmasını sağlar. Gölge koşullarda yapraklar gevşeyebilir, form kaybolur ve çiçeklenme zayıflar. Toprak konusunda seçicidir: tamamen mineral içerikli, çok iyi drene olan, torfsuz bir karışım gereklidir. En iyi sonuç için ponza taşı, iri kuvars kumu ve çok az miktarda perlit içeren gevşek yapılı bir toprak tercih edilmelidir. Saksı kullanılıyorsa drenaj delikli, sığ, geniş yüzeyli ve tercihen kil ya da seramik kaplar tercih edilmelidir.

Sulama, yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalı; yazın aktif büyüme döneminde dikkatli sulamalar yeterlidir. Sonbahar ve özellikle kış aylarında sulama çok nadir yapılmalı ya da tamamen kesilmelidir. Aşırı sulama bu türde kök çürümesi ve yaprak yumuşaması gibi problemlere neden olabilir. Gübreleme ihtiyacı düşüktür; ancak çiçeklenmeyi desteklemek amacıyla, ilkbahar başında ayda bir kez seyreltilmiş, düşük azotlu bir sukulent gübresi verilebilir.

Çoğaltılması, en kolay şekilde yan sürgünlerin ayrılmasıyla yapılır. Sıkı gelişen kümelerden alınan parçalar birkaç gün kurutulduktan sonra kuru mineral toprağa dikilerek kolayca köklenir. Tohumla üretim de mümkündür ancak daha uzun vadede sonuç verir ve genellikle tür koruma amacıyla tercih edilir.