Amphibolia

Amphibolia ailesi, minyatür boyutları, kalın yaprakları ve sükûnetli duruşuyla sukulent dünyasında pek bilinmeyen ama keşfedilmeyi fazlasıyla hak eden gizli mücevherler gibidir. Bu aileye ait türlerin yaprakları genellikle basık ve etlidir; yaprak formu çoğunlukla spatula ya da ters yumurta biçimindedir, uçlara doğru yuvarlaklaşan ve yüzeyi mat, yer yer hafif tüylü ya da pürüzlü bir dokuyla kaplı yapılar hâkimdir. Renk skalası grimsi yeşil ile gümüşü tonlar arasında değişir; bazı türlerde güneş altında morumsu ya da kahverengimsi rötuşlar da görülebilir. Yaprak boyları kısa kalır, genellikle 2 ile 4 cm arasında olup rozet şeklinde dizilir ya da toprağa yapışık formda gelişir. Kompakt yapıları sayesinde koleksiyonculukta sıklıkla tercih edilen Amphibolia türleri, görünüm olarak sade ama oldukça karakter sahibi bitkilerdir. Sulama konusunda klasik sukulent davranışı gösteren bu türler, suyu yapraklarında depoladıkları için sık sulamaya ihtiyaç duymazlar; toprak tamamen kuruduğunda derinlemesine bir sulama yapılması yeterlidir. Özellikle yaz aylarında yarı-dinlenme dönemine girdiklerinde sulama neredeyse tamamen kesilmelidir.

Toprak seçimi çok önemlidir; geçirgenliği yüksek, suyu hızlı boşaltan ve mineral ağırlıklı bir karışım tercih edilmelidir. Ponza, perlit ve lav taşı içeren bir sukulent karışımı, Amphibolia türlerinin kök sağlığı açısından oldukça uygundur. Saksı tercihi de bu noktada önem kazanır; seramik ya da terakota gibi nefes alabilen, altı delikli saksılar bitkinin kök bölgesinin hava almasını sağlayarak çürümeyi önler. Işık ihtiyacı yüksek olan bu aile üyeleri, doğrudan sabah güneşi alan ve gün boyu aydınlık kalan konumlarda en sağlıklı formunu korur. Ancak yazın öğle saatlerinde direkt güneş ışığına uzun süre maruz kalmak yapraklarda yanıklara neden olabilir. Uygun bakım koşulları sağlandığında Amphibolia türleri yılın serin dönemlerinde, özellikle kış sonu ya da ilkbahar başında çiçek açabilir. Çiçekleri küçük, genellikle sarı ya da soluk pembe tonlarındadır ve bitkinin sade görüntüsüne hoş bir kontrast katar. Üretimi genellikle tohumla yapılır; yavru verme eğilimi düşüktür. Tohumlar sonbaharda ekilmeli, doğrudan güneşten uzak ama aydınlık bir ortamda hafif nemli tutulmalıdır. Gübreleme, aktif büyüme döneminde ayda bir kez seyreltilmiş sukulent gübresiyle yapılmalı; aşırı gübrelemeden mutlaka kaçınılmalıdır.