Amphibolia succulenta

Amphibolia succulenta, adındaki "succulenta" kelimesiyle de vurgulandığı gibi, oldukça etli ve su tutma kapasitesi yüksek yapraklara sahip, dayanıklılığıyla öne çıkan özel bir sukulent türüdür. Bu türün yaprakları kısa, kalın ve üçgenimsi bir forma sahiptir; yüzeyi mat, hafif pütürlü ve zaman zaman siğilimsi bir dokuya bürünür. Yapraklar sıklıkla grimsi yeşil ile açık zeytin tonları arasında değişirken, yoğun ışıkta bordomsu ya da morumsu rötuşlar alabilir. Uçları hafifçe yuvarlatılmış olan bu yapraklar genellikle toprağa yapışık şekilde büyür ve rozet oluşturmaktan ziyade yanal olarak yayılma eğilimindedir. Bu yapı, bitkiye adeta doğal bir taş parçası görüntüsü kazandırır; öyle ki Amphibolia succulenta çoğu zaman bulunduğu ortamda kayalarla karıştırılabilir. Bitki 4–5 cm yüksekliğe kadar çıkabilir ancak yatayda yayılma kapasitesi daha fazladır.

Sulama konusunda son derece tutumlu olan bu tür, yaz aylarında yarı-dinlenme dönemine girer ve bu süreçte sulama neredeyse tamamen bırakılmalıdır. Sonbahar ve kış aylarında aktifleşen büyüme döneminde ise yalnızca toprak tamamen kuruduğunda sulama yapılmalıdır. Su kesinlikle yaprak diplerinde birikmemeli, toprak ise suyu hızla boşaltabilmelidir. Bu nedenle kullanılan toprak karışımı mutlaka yüksek drenajlı ve mineral ağırlıklı olmalıdır. Ponza, perlit, lav taşı ve çok az torf içeren gevşek bir karışım ideal seçimdir. Saksı olarak ise terakota veya seramik gibi hava alabilen, drenaj delikli kaplar tercih edilmelidir. Işık ihtiyacı oldukça yüksektir; doğrudan sabah güneşi ve gün boyu parlak ortamda büyümesi en sağlıklı şekilde gerçekleşir. Ancak yazın öğle saatlerinde aşırı sıcaklarda yaprak yanıklarını önlemek için hafif gölgeleme yapılabilir. Uygun ışık koşullarında Amphibolia succulenta, kış sonunda veya ilkbahar başında mor renginde minik, papatya benzeri çiçekler açar. Bu çiçekler birkaç gün süreyle bitki üzerinde kalır ve genellikle gün ışığında açılıp geceleri kapanır. Üretimi çoğunlukla tohumla yapılır çünkü bitki yavru verme konusunda oldukça temkinlidir. Tohumlar sonbaharda ekilmeli, yalnızca hafif nemli tutulmalı ve iyi aydınlatılmış bir alanda çimlendirilmelidir. Çimlenme yavaş olabilir, ancak sabırla güçlü bireyler elde edilebilir. Gübreleme ise yalnızca aktif büyüme döneminde, ayda bir kez çok seyreltilmiş sukulent gübresiyle yapılmalı; aşırı besin yüklemesinden kesinlikle kaçınılmalıdır.