
Brownanthus pubescens
- Aile Ağacı
- Bilimsel İsmi
- Brownanthus pubescens (N.E.Br. ex C.A.Maass) Bullock
- Familya
- Aizoaceae
- Çiçek Renkleri
- Beyaz
- Kökeni
- Namibya
- Karşılaşılabilirlik
- Nadir
Brownanthus pubescens, Aizoaceae (buz çiçeğigiller) familyasına ait, Güney Afrika’nın özellikle Namaqualand ve çevresindeki taşlık, kuru ve tuzlu topraklarda doğal olarak yetişen, alçak formlu ve sık dallanan, yavaş büyüyen bir sukulent çalı türüdür. Yapraklar küçük, oval bir formda, kısa ve etlidir; açık yeşil ya da gri-yeşil tonlarındadır ve dokunulduğunda kadifemsi bir his bırakır. Bitki zamanla tabandan çok sayıda sürgün vererek küçük yastık benzeri kümeler oluşturur. İlkbaharda açan çiçekleri küçüktür, genellikle soluk pembe veya beyaz tonlarındadır, kısa ömürlüdür ve yaprak uçlarından tekli olarak çıkar.
Brownanthus pubescens’in bakımı, doğal ortamına uygun koşullarla kolaylaşır. Kurak dönemlerde hayatta kalmak üzere evrimleşmiş olan bu tür, aşırı sulamaya karşı oldukça hassastır. Yaz aylarında tam bir dinlenme evresine girer; bu süreçte sulama tamamen durdurulmalı ya da yalnızca yapraklar aşırı buruştuğunda minimal nem verilmelidir. Aktif büyüme dönemi ise sonbahar sonu ile ilkbahar başı arasındadır. Bu dönemde toprak tamamen kuruduğunda dikkatli bir şekilde sulama yapılmalı, sulama yapraklara değil doğrudan toprağa yönlendirilmelidir.
Toprak seçimi, bu bitkinin sağlığı için kritiktir. Sukulent karışım toprakları kullanılabilir. Organik madde içeren karışımlar köklerde çürümeye neden olabilir. Saksı mutlaka drenaj delikli, tercihen kil ya da seramik malzemeden olmalıdır. Küçük ve geniş yüzeyli saksılar daha idealdir. Güneşi çok sever; günde en az 5–6 saat doğrudan güneş ışığı alabileceği bir konumda bulundurulmalıdır. Bu, yaprakların tüylerini belirginleştirir ve formunu sıkı tutar. Gölge ortamlarda yapraklar uzar, tüyler incelir ve bitki sağlıksız görünür. Gübrelendirme yalnızca aktif büyüme döneminde, ayda bir kez düşük azotlu ve seyreltilmiş bir sukulent gübresiyle yapılmalıdır. Brownanthus pubescens genellikle çelikle çoğaltılır. Bitkiden alınan bir dal parçası birkaç gün boyunca açıkta kurutularak kuru mineral toprağa dikilir ve birkaç hafta içinde köklenir. Tohumla üretim daha yavaş ve zor olmakla birlikte mümkündür.