Braunsia vanrensburgii

Braunsia vanrensburgii, Aizoaceae (buz çiçeğigiller) familyasına ait, Güney Afrika'nın yarı kurak bölgelerine özgü, kompakt ve gövdesiz yapılı, taş benzeri görünüme sahip ender bir sukulent türüdür. Adını Güney Afrikalı bir botanikçi olan Van Rensburg’dan alır ve cinsin daha az bilinen ama en karakteristik türlerinden biridir. Karşılıklı çiftler halinde çıkan yaprakları kalın, etli, üçgen formda ve uçlara doğru sivrilen bir yapıdadır; genellikle soluk mavi-yeşil ya da gri-yeşil renkte olup yüzeyi mat ve hafif pudralıdır. İlkbahar başında yaprakların arasındaki derin yarıktan çıkan tekil mor ya da leylak tonlarındaki çiçekleri, gün ışığında açar ve birkaç gün boyunca görsel bir şölen sunar.

Bakım açısından Braunsia vanrensburgii yaz aylarında tam dinlenme evresine girer, bu dönemde sulama kesinlikle yapılmamalı ya da yalnızca ciddi buruşma gözlemlenirse çok az nem verilmelidir. Aktif büyüme dönemi sonbahardan ilkbahar ortasına kadar sürer; bu dönemde yalnızca toprak tamamen kuruduğunda sulama yapılmalıdır. Aşırı sulama, kök çürümesi ve yaprak çatlaması gibi geri dönülmez sorunlara neden olabilir. İlkbaharın sonuna doğru sulama azaltılır, yaz başında tamamen kesilir.

Toprak yapısı Braunsia türleri için kritiktir. Tamamen mineral içerikli, torfsuz, gevşek ve suyu hızlı tahliye eden bir karışım kullanılmalıdır. Sukulent toprakları kullanılabilir. Saksı olarak mutlaka drenaj delikli, tercihen kil ya da seramik malzemeli kaplar seçilmelidir. Bu, hem köklerin hava almasını sağlar hem de fazla suyun uzaklaştırılmasına yardımcı olur. Güneş ışığı bu tür için vazgeçilmezdir. Günde 5–6 saat doğrudan güneş ışığı, bitkinin kompakt formunu korumasını ve çiçeklenmesini destekler. Yetersiz ışıkta yapraklar uzar, rengi solar ve form bozulur. Gübrelendirme yalnızca büyüme döneminde, ayda bir kez, düşük azotlu kaktüs-sukulent gübresiyle yapılmalıdır. Braunsia vanrensburgii çoğunlukla tohumla çoğaltılır. Tohumlar sonbaharda ekilir, hafif nemli ortamda 2–4 hafta içinde çimlenebilir. Nadir de olsa yaşlı bireylerde oluşan küçük yan gövdecikler dikkatlice ayrılıp yeniden köklendirilebilir.