Antimima turneriana

Antimima turneriana, Aizoaceae familyasının en karakteristik üyelerinden biri olup adını yapraklarının sağlam ve belirgin üçgensi formundan alır; bu etli ve simetrik yapraklar grimsi yeşil tonlarında olup yoğun ışık altında morumsu dokunuşlarla renklendirilebilir ve karşılıklı çiftler hâlinde sıralanarak sıkı bir yastık formu oluşturur. Doğal habitatı olan Güney Afrika’nın kurak ve taşlık alanlarında gelişen bu tür, hem sıcak iklimlere hem de sınırlı su kaynaklarına dayanıklıdır. İlkbahar ve sonbahar aylarında açan pembe tonlu papatya benzeri çiçekleri, yaprakların sade dokusuyla hoş bir kontrast oluşturarak bitkiye estetik bir değer katar. Bakım açısından temel nokta, sulama düzeninin dikkatli ayarlanmasıdır; yaz aylarında büyüme durur ve bitki dinlenmeye geçer, bu dönemde sulama neredeyse tamamen bırakılmalı ya da yalnızca ciddi susuzluk belirtileri gösterdiğinde çok az verilmelidir. Sonbahar ve kış aylarında ise aktif büyüme başlar; bu dönemlerde yalnızca toprak tamamen kuruduğunda su verilmelidir, çünkü fazla nem kök çürümesine neden olabilir. Toprak seçimi, yüksek drenaj kapasitesine sahip mineral ağırlıklı bir karışımdan oluşmalıdır; ideal karışım lav taşı, iri ponza ve perlit içermeli, torf gibi su tutucu organik maddeler minimum seviyede olmalıdır. Saksı tercihi olarak mutlaka altı delikli, nefes alabilen seramik ya da terakota saksılar kullanılmalı; plastik saksılarda ise daha kontrollü sulama yapılmalıdır. Antimima turneriana bol ışık sever; doğrudan sabah ve akşam güneşi ideal olsa da öğle saatlerinin kavurucu sıcağından korunması gerekir. Işık yetersizliği, formun bozulmasına ve çiçeklenmenin durmasına neden olabilir. Bu tür genellikle tohumla çoğaltılır çünkü bölünme ya da gövde çelikleriyle üretimi zordur; tohumlar yüzeye serpilip çok hafif bastırılarak nemli ortamda tutulmalı ve doğrudan güneş almayan ama aydınlık bir yerde çimlendirilmelidir. Gübreleme ihtiyacı düşüktür, yalnızca aktif büyüme döneminde ayda bir kez seyreltilmiş bir sukulent gübresi verilmesi yeterlidir.