Antimima pygmaea

Antimima pygmaea, isminden de anlaşılacağı üzere minyatür formuyla öne çıkan, Aizoaceae familyasına ait yer örtücü yapılı, oldukça kompakt ve sıkı büyüyen zarif bir sukulenttir; yaprakları etli, üçgenimsi ve oldukça kısa olup genellikle grimsi yeşil renktedir, ancak bol ışık aldığında uç kısımları morumsu ya da gümüşi tonlara dönebilir. Yapraklar karşılıklı çiftler hâlinde büyüyerek zamanla küçük ama yoğun bir yastık görünümüne ulaşır ve bu sıkı yapı, bitkinin doğal habitatı olan Güney Afrika’nın taşlık bölgelerinde su tutmasını kolaylaştırır. Antimima pygmaea'nın çiçeklenme dönemi genellikle sonbahar ile kış başına denk gelir; çiçekleri pembe renktedir. Sulama konusunda son derece hassas olan bu tür, yaz aylarında tam dinlenme dönemine girer; bu dönemde ya tamamen susuz bırakılmalı ya da yalnızca hayati belirtisi gösterdiğinde çok az miktarda nemlendirme yapılmalıdır. Büyüme dönemi olan sonbahar ve kış aylarında ise yalnızca toprak tamamen kuruduğunda sulanmalıdır; toprak nemliyken yapılan sulamalar kök çürümesine neden olabilir. Toprak tercihi yüksek oranda mineral içerikli olmalı; lav taşı, ponza ve iri taneli perlit gibi bileşenlerle zenginleştirilmiş, su tutmayan, hafif yapılı bir karışım idealdir. Organik içerik oranı düşük tutulmalı, çünkü bu tür zengin toprakta çabuk bozulur. Saksı seçimi de çok önemlidir; altı delikli, nefes alabilen terakota ya da seramik kaplar kullanılmalı ve asla suyun alt kısımda birikmesine izin verilmemelidir. Işık ihtiyacı oldukça yüksektir; sabah ve akşam güneşine doğrudan maruz kalmalı, ancak öğle saatlerinde kavurucu ışık karşısında yarı gölgede tutulmalıdır. Antimima pygmaea çoğunlukla tohumla üretilir; sonbaharda ekilen tohumlar yüzeye serpilip hafifçe bastırılarak nemli ortamda çimlendirilmelidir. Sabır gerektiren bir süreçtir. Kökten ayırma ile de üretim sağlanabilir. Gübreleme ihtiyacı düşüktür; sadece aktif büyüme döneminde, ayda bir kez, seyreltilmiş sukulent gübresiyle desteklenmeli ve aşırı gübrelemeden mutlaka kaçınılmalıdır.