Antimima piscodora

Antimima piscodora, Güney Afrika’nın Batı Cape bölgesinin taşlık yamaçlarında kendine özgü sadeliğiyle dikkat çeken, Aizoaceae familyasına aittir. Yaprakları kısa, kalın ve üçgenimsi formdadır ve grimsi yeşilden zeytin tonlarına kadar değişen renk skalasında, ışık aldıkça uçlarda morumsu kızarıklıklar da görülebilir. Yaprak yüzeyi çoğunlukla hafif mumsu bir dokuya sahiptir ve bu yapı, su kaybını azaltarak onu kurak iklimlere karşı dirençli hâle getirir. Yaprak çiftleri düzenli bir simetriyle büyüyerek zamanla uzar ve bu yoğun form, ilkbahar ya da sonbahar başlarında açan pembe-mor tonlarındaki papatya benzeri çiçeklerle daha da göz alıcı hâle gelir. Sulama konusunda son derece seçici davranılması gereken bu tür, yaz aylarında dinlenme dönemine girdiğinden bu süreçte ya hiç sulanmamalı ya da yalnızca toprak tamamen kuruduğunda minimal ölçüde nem verilmelidir. Aktif büyüme dönemi olan sonbahar ve kış aylarında ise, yine yalnızca toprak kuru olduğunda kontrollü sulama yapılmalıdır; aşırı sulama kök çürümesine sebep olabilir. Toprak karışımı mutlaka çok iyi drenajlı olmalı; ponza, perlit, lav taşı ve az miktarda kumla hazırlanmış mineral ağırlıklı topraklar bu tür için idealdir. Organik içerik fazla olduğunda bitki formu bozulabilir ve kök sağlığı zayıflar. Saksı tercihi de en az toprak kadar önemlidir; nefes alabilen, tabanı delikli seramik veya terakota saksılar su dengesini korur. Işık ihtiyacı oldukça yüksektir; özellikle sabah güneşini doğrudan alabileceği bir konumda tutulmalı, öğle saatlerinde ise yaprak yanıklarını önlemek adına kısmen gölgede bırakılmalıdır. Üretimi tohum ve kökten ayırma ile yapılabilir. Tohumlar sonbaharda yüzeye serpilip hafifçe bastırılmalı ve nemli ama asla ıslak olmayan bir ortamda çimlendirilmelidir. Gübre ihtiyacı minimaldir; yalnızca aktif büyüme döneminde ayda bir kez, düşük oranda seyreltilmiş özel sukulent gübresi kullanılabilir.