
Antimima emarcescens
- Aile Ağacı
- Bilimsel İsmi
- Antimima emarcescens
- Familya
- Aizoaceae
- Çiçek Renkleri
- Mor, Pembe
- Kökeni
- Güney Afrika
- Karşılaşılabilirlik
- Nadir
Antimima emarcescens, Aizoaceae familyasına ait, Güney Afrika'nın batı kıyılarına özgü, kompakt yapılı bir sukulenttir. Bu bitki, kalın, etli ve üçgenimsi yapraklarıyla dikkat çeker; yapraklar karşılıklı çiftler hâlinde büyür ve zamanla sıkı bir yastık formu oluşturur. Yüzeyleri pürüzsüz veya hafif siğilimsi olabilir ve renkleri grimsi yeşil ile zeytin tonları arasında değişir. Antimima emarcescens, yaz aylarında dinlenme dönemine girer; bu süreçte sulama tamamen kesilmeli veya çok seyrek yapılmalıdır. Sonbahar ve kış aylarında aktif büyüme dönemine geçer; bu dönemde toprak tamamen kuruduğunda sulama yapılmalıdır. Aşırı sulama kök çürümesine neden olabilir. Toprak, yüksek drenajlı ve mineral ağırlıklı olmalıdır; ponza, perlit ve lav taşı gibi bileşenler içeren karışımlar idealdir. Işık ihtiyacı yüksektir; sabah güneşi ve gün boyu aydınlık bir ortamda en iyi gelişimi gösterir. Yoğun öğle güneşinden korunması önerilir, çünkü yapraklarda yanıklara neden olabilir. Uygun ışık koşullarında, genellikle ilkbahar veya sonbahar başında papatya benzeri çiçekler açar. Üretimi genellikle tohumla yapılır; çünkü yavru verme eğilimi düşüktür. Tohumlar sonbaharda ekilmeli, hafif nemli ama asla ıslak olmayan bir ortamda çimlendirilmelidir. Çimlenme süreci yavaş olabilir, ancak sabırla sağlıklı bireyler elde edilebilir. Gübreleme yalnızca aktif büyüme döneminde, ayda bir kez, seyreltilmiş sukulent gübresiyle yapılmalı; aşırı gübrelemeden kaçınılmalıdır.