
Aloinopsis schooneesii
- Aile Ağacı
- Bilimsel İsmi
- Aloinopsis schooneesii
- Diğer İsimleri
- Nananthus schooneesii
- Familya
- Aizoaceae
- Çiçek Renkleri
- Sarı
- Kökeni
- Güney Afrika
- Karşılaşılabilirlik
- Bazı Yerel Bölgelerde Yaygın
Aloinopsis schooneesii, Güney Afrika’nın sert ve kurak bölgelerinden gelen, yaprak dokusu ve minyatür formuyla dikkat çeken, özel ve koleksiyonluk bir sukulent türüdür. Bu türün en belirgin özelliği, yüzeyi yoğun şekilde siğilimsi ve kabarcıklı olan yapraklarıdır. Yapraklar üçgensi formdadır, uçları hafif yuvarlaklaşır ve gövdeye oldukça yakın, yere yapışık şekilde rozet biçiminde dizilir. Renk olarak genellikle koyu grimsi-yeşil tonlarda seyreder, ancak güneş ışığına maruz kaldığında bordo ya da morumsu alt tonlar da ortaya çıkabilir. Yaprak uzunlukları 1,5–3 cm arasında değişir ve bitkinin toplam yüksekliği genelde 4–5 cm’yi geçmez, bu da onu saksılarda veya taş arası alanlarda harika bir peyzaj unsuru haline getirir. Aloinopsis schooneesii, yaz aylarında yarı-dinlenme dönemine girer; bu süreçte büyüme yavaşlar ve bitki su ihtiyacını minimuma indirir. Bu nedenle yazın sulama ya çok seyrek yapılmalı ya da tamamen durdurulmalıdır. Sonbahar ve kış aylarında ise aktif büyüme dönemi başlar ve bu dönemde sulama, toprak tamamen kuruduktan sonra derinlemesine yapılmalıdır.
Toprak karışımı son derece önemlidir: suyu hızla tahliye edebilen, hava geçirgenliği yüksek ve mineral içerikli topraklar kullanılmalıdır. Sukulent karışım toprakları kullanılabilir. Saksı olarak mutlaka drenaj delikli, tercihen seramik veya terakota saksılar tercih edilmeli; köklerin serin ve kuru kalması sağlanmalıdır. Işık gereksinimi oldukça yüksektir, gün boyunca bol aydınlık isteyen bir türdür. Sabah güneşi alan bir konumda tutulduğunda yaprak renkleri daha da belirginleşir. Öğle güneşinden korunması önerilir; zira yapraklarda yanık oluşabilir. Aloinopsis schooneesii, kış sonuna doğru çiçeklenebilir. Çiçekleri genellikle sarı renkte ve papatya formundadır; gün içinde açılıp kapanır ve birkaç gün boyunca bitki üzerinde kalır. Çiçeklenme, yeterli ışık alan, sağlıklı bireylerde düzenli olarak görülebilir. Üretim genellikle tohumla yapılır; çünkü bu tür yavru verme konusunda oldukça cimridir. Tohumlar sonbaharda ekilmeli, üstü hafifçe nemli tutulmalı ve doğrudan güneşten korunarak aydınlık bir ortamda çimlendirilmelidir. Çimlenme süreci yavaş olabilir; sabırla takip edilmelidir. Gübreleme yalnızca aktif büyüme döneminde, ayda bir kez seyreltilmiş bir sukulent gübresiyle yapılmalı; aşırı beslemeden kaçınılmalıdır