Aloinopsis rosulata

Aloinopsis rosulata, yaprakları etli, kalın ve hafif üçgensi formda olup uçlara doğru daralarak sonlanır; yüzeyleri pütürlü, hatta zaman zaman siğilimsi bir dokuya sahip olabilir. Yapraklar, tabandan itibaren sıkıca sarılarak gül benzeri kompakt bir yapı oluşturur; bu da bitkiye hem görsel zenginlik hem de kuraklığa karşı dayanıklılık kazandırır. Yaprak renkleri genellikle grimsi yeşil, açık zeytin tonu ya da hafif morumsu rötuşlarla bezenmiş olabilir. Bitkinin toplam yüksekliği genellikle 4–5 cm'yi geçmez, ancak zamanla yayılma eğilimi göstererek geniş bir alan kaplayabilir.

Aloinopsis rosulata’nın bakımında en temel unsur sulama kontrolüdür. Bu tür, diğer Aloinopsis üyeleri gibi sonbahar ve kış aylarında aktif büyüme dönemine girerken, yazın yüksek sıcaklıklarla birlikte yarı-dinlenme haline geçer. Bu nedenle yaz aylarında sulama ya çok seyrek yapılmalı ya da tamamen durdurulmalıdır. Aktif dönemde ise sulama yalnızca toprak tamamen kuruduktan sonra yapılmalı, su doğrudan gövdeye değil toprağa verilmelidir. Toprak tercihi, köklerin çürümemesi ve iyi gelişebilmesi için oldukça önemlidir. Hızlı drene olan, ponza, perlit ve lav taşı gibi malzemelerle zenginleştirilmiş kaktüs karışımları idealdir. Organik içerik çok az olmalı, toprak gevşek yapıda kalmalıdır. Saksı seçiminde drenaj delikleri olmazsa olmazdır; ayrıca nefes alabilen, terakota ya da seramik gibi materyaller bitki sağlığı açısından çok daha uygundur. Aloinopsis rosulata, yüksek ışık ihtiyacına sahiptir. Doğrudan sabah güneşi alabileceği ve gün boyu aydınlık kalabilecek bir konuma yerleştirilmelidir. Öğle saatlerinde özellikle yazın doğrudan güneş ışığı yapraklarda yanıklara neden olabileceğinden hafif gölge sağlanması gerekebilir. Doğru ışık koşullarında, genellikle kış sonunda ya da erken ilkbaharda açan çiçekleriyle göz doldurur. Bu çiçekler papatya formunda ve sarı, bazen kırmızı-pembe yakın tonlarda olabilir. Çiçeklenme kısa sürse de sağlıklı bakımın en güzel ödülüdür.

Aloinopsis rosulata çoğunlukla tohumla üretilir çünkü yavru verme eğilimi düşüktür. Tohumlar sonbaharda ekilmeli, nem kontrolü dikkatle yapılmalı ve doğrudan güneşten korunarak çimlenmeleri sağlanmalıdır. Tohumların çimlenmesi yavaş olabilir ancak sabırla güçlü bireyler elde edilebilir. Gübreleme konusunda aşırıya kaçmamak gerekir; aktif büyüme döneminde ayda bir kez, oldukça seyreltilmiş sukulent gübresi verilmesi yeterlidir. Aşırı besin, bitkinin doğal formunu bozabilir.