Aloinopsis luckhoffii

Aloinopsis luckhoffii, Güney Afrika’nın yarı kurak bölgelerinde doğal olarak yetişen ve son yıllarda koleksiyoncular arasında oldukça popüler hale gelen kompakt ve özgün bir sukulent türüdür. Yaprakları genellikle 1,5–3 cm arasında kısa ve kalındır, dışa doğru hafif yayılır ve yoğun güneş altında grimsi-yeşilden morumsu-kahverengiye dönüşebilir. Yapraklar düşük büyür, genellikle toprak hizasında yayılır.

Aloinopsis luckhoffii’nin bakımı özen ister ancak kurallara uyulduğunda oldukça dayanıklıdır. Aktif büyüme dönemlerinde (sonbahar ve kış başında) toprak tamamen kuruduğunda bolca sulama yapılmalı, yaz aylarında ise bitki yarı-dinlenmeye geçeceği için sulama neredeyse tamamen durdurulmalıdır. Aşırı sulama kök çürümesine yol açabileceğinden, saksının mutlaka drenajlı ve suyu hızla tahliye edebilen yapıda olması gerekir. Toprak seçimi bu bitki için hayati önem taşır; kumlu, mineralli ve geçirgenliği yüksek bir sukulent toprağı tercih edilmelidir. Saksı tercihi ise seramik ya da toprak gibi nefes alabilen ve kökleri serin tutan malzemelerden yapılmış modeller olmalıdır. Aloinopsis luckhoffii bol ışık sever; doğrudan sabah güneşi alabilen ve gün boyu parlak bir konumda yerleştirilmelidir. Ancak özellikle yaz aylarında öğle güneşi gibi yakıcı saatlerde doğrudan güneş ışığı yapraklarda yanıklara neden olabilir, bu nedenle yarı gölgeli bir alana çekilmelidir. Yeterli ışık sağlandığında, ilkbahar ya da kış sonuna doğru küçük ama oldukça sevimli sarımsı-turuncu renkli çiçekler açabilir. Çiçekler papatya formunda olur ve birkaç gün boyunca açık kalır. Üretimi genellikle tohumla yapılır çünkü bu tür sık yavru vermez. Tohumlar sonbaharda ekilmeli, aşırı sulamadan kaçınılarak, nemli ama kuru hava sirkülasyonuna açık bir ortamda çimlendirilmelidir. Gübreleme ise yılda sadece bir-iki defa, aktif büyüme döneminde çok hafif seyreltilmiş sukulent gübresiyle yapılmalıdır. Fazla gübre kökleri zedeleyebilir veya yaprak formunu bozabilir.