
Prochnyanthes
- Aile Ağacı
- Bilimsel İsmi
- Prochnyanthes viridescens
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Sarı, Pembe, Mor
- Kökeni
- Meksika
- Karşılaşılabilirlik
- Nadir
Prochnyanthes. daha çok Meksika’nın yüksek rakımlı bölgelerine özgü olan, soğan (geofit) yapılı, uzun ömürlü ve dikkatli yetiştirildiğinde oldukça etkileyici çiçekler açabilen nadir bir tür grubudur. Yaprakları ince, uzun ve şeritsi formdadır; çoğu zaman sarkmaya meyillidir ve bazı türlerde hafif kavisli ya da dalgalı bir yapı gösterebilir. Renk olarak genellikle parlak yeşil ile gri-yeşil tonları arasında değişir ve yaprak yüzeyi incedir, bu nedenle aşırı güneş ışığında hızla kurumaya eğilimlidir. Yaprak uzunluğu 30–60 cm’ye kadar uzayabilir ve rozet oluşturmaktan ziyade gevşek bir formdadır. Bu özel yapısıyla neredeyse agaveleri andırır ancak çok daha yumuşak dokulu ve kırılgan bir karaktere sahiptir. Işık ihtiyacı açısından parlak ama dolaylı ışık tercih edilir; sabah ya da akşam güneşi idealdir. Öğle güneşi gibi sert ışık, ince yaprak uçlarını yakabilir. Bu nedenle özellikle yaz aylarında gölgeleme yapılması önerilir. Toprak yapısı oldukça önemlidir; çok iyi drene olan, hafif nemli ama çamurlaşmayan, organik maddece zengin karışımlar tercih edilmelidir. Sukulent karışım toprakları kullanılabilir. Saksı olarak geniş ama derin olmayan, seramik veya iyi havalanan plastik saksılar kullanılmalı, drenaj deliği mutlaka bulunmalıdır.
Sulama, aktif büyüme dönemlerinde (ilkbahar ve yaz başı) toprak hafif kuruduğunda yapılmalıdır; bu bitki ne tamamen kuraklığı ne de aşırı ıslaklığı tolere eder. Kışın ise dinlenme dönemine girer ve bu süreçte sulama neredeyse tamamen kesilmelidir. Çiçeklenme genellikle ilkbaharda ya da yaz başında görülür; çiçekler uzun ve sarkık saplar üzerinde, tüpsü formda açar ve türüne göre sarı, beyaz, pembe, mor renkte değişebilir. Çiçekler gece polinatörlerine uyumlu olarak açılabilir. Üretimi tohumla zordur, daha çok soğan bölünmesiyle yapılır, ancak bu süreç oldukça yavaş ilerler. Gübreleme yalnızca aktif büyüme döneminde yapılmalıdır; ayda bir kez dengeli, seyreltilmiş bir sıvı sukulent gübresi yeterlidir. Aşırı gübrelemeden kaçınılmalıdır çünkü yaprak ucu yanıklarına ve kök bozulmalarına yol açabilir.