Hereroa fimbriata

Hereroa fimbriata, Aizoaceae familyasına ait, minik ama gösterişli yapraklarıyla tanınan nadir bir sukulent türüdür. Bitkinin adındaki “fimbriata”, Latince’de “süslü kenarlı” anlamına gelir ve bu, yapraklarının hafif tırtıklı, saçaklı uçlarına atıfta bulunur. Yaprakları genellikle 1-2 cm uzunluğunda, kısa, etli ve yoğun yapılıdır. Form olarak silindirik ya da hafif üçgensi bir yapıdadır. Uçlara doğru hafif sivrilen bu yapraklar, sıklıkla çiftler halinde simetrik olarak büyür. Renkleri yoğun bir açık yeşilden zeytin yeşiline uzanır; güneşe uzun süre maruz kaldığında ise yaprak uçlarında morumsu ya da kırmızımsı tonlar oluşabilir. Bazı örneklerde, yaprak yüzeyinde çok ince, tüy benzeri çizgiler de görülebilir.

Hereroa fimbriata’nın en sevdiği şeylerden biri kuraklığı tolere edebilmesidir. Yaz aylarında, toprak tamamen kuruduğunda sulama yapılmalıdır. Kış aylarında ise bitki dinlenmeye çekilir ve bu dönemde sulama neredeyse tamamen bırakılmalıdır. Aşırı sulama bu türde çok çabuk kök çürümesine neden olur. Sularken sadece toprağı ıslatmak, yapraklara su değdirmemek gerekir. Toprak seçimi, bu bitkinin sağlığı açısından çok kritiktir. Hereroa fimbriata, suyu hızla boşaltabilen, havadar ve gevşek yapılı toprakları sever. Kaktüs ve sukulent toprakları idealdir. Saksı seçiminde drenaj deliği olan modeller tercih edilmelidir. Kil saksılar, toprağın daha hızlı kurumasına yardımcı olur. Bitki yayılmaya meyilli olmadığı için genişliği kadar derinliği olan orta boy saksılar yeterlidir.

Hereroa fimbriata bol güneşi sever. Günde en az 5-6 saat direkt güneş alması idealdir. Yetersiz ışıkta yaprak araları açılır, form bozulur ve rengi solar. İlkbahar sonu ile yaz başı arasında, uygun koşullar sağlandığında sarı tonlarında minik ama canlı çiçekler açar. Çiçekler genellikle gün ortasında açar ve akşam saatlerinde kapanır. Dinlenme dönemi geçiren bitkilerde çiçeklenme olasılığı daha yüksektir. En kolay üretim yöntemi yaprak ya da gövde çeliği ile olur. Sağlıklı bir dal, birkaç gün havada kurutulup nemli toprağa yerleştirilir. Ayrıca tohumla üretim de mümkündür ama bu daha uzun süreç gerektirir.  İlkbahar ve yaz aylarında ayda bir kez, seyreltilmiş sukulent gübresi verilebilir. Fazla gübreleme yapraklarda bozulmalara yol açar. Kış aylarında kesinlikle gübre verilmemelidir.