Cephalophyllum parvibracteatum

Cephalophyllum parvibracteatum, Aizoaceae familyasına ait, Güney Afrika’nın batı yarı kurak bölgelerinde, özellikle Namaqualand çevresindeki taşlık, fakir ve güneşli habitatlarda doğal olarak yetişen, alçak yapılı, yastık oluşturan ve bol çiçekli bir sukulent türüdür. Bitkinin yaprakları etli, üçgen kesitli, kısa ve uçları sivri, çoğunlukla gri-yeşil veya mavi-yeşil tonlardadır. Yüzeyleri mat veya hafifçe pudralı olabilir. Bu yapraklar çiftler hâlinde dizilir ve zamanla sıkı kümeler oluşturarak zemine yayılır. İlkbahar sonu ile yaz başında açan parlak sarı ya da mor renkli çiçekleri, gün ortasında tamamen açar ve güneşli alanlarda oldukça dikkat çekici hale gelir.

Cephalophyllum parvibracteatum’un bakımı, doğal yaşam alanındaki kurak koşulları taklit ederek oldukça kolay şekilde yapılabilir. Günde en az 6–8 saat doğrudan güneş ışığı, yaprakların kompakt kalmasını ve bol çiçek açmasını sağlar. Gölge ortamlarda uzama, form kaybı ve çiçeksizlik görülebilir. Toprak seçimi olarak tamamen mineral içerikli, çok iyi drene olan ve torfsuz karışımlar kullanılmalıdır. Ponza taşı, iri kuvars kumu ve çok az miktarda perlitten oluşan gevşek, hava geçirgen karışımlar bu bitki için idealdir. Saksı kullanılıyorsa drenaj delikli, sığ ve geniş yüzeyli kil veya seramik saksılar tercih edilmelidir. Sulama, yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. İlkbahar ve yaz aylarında büyüme gösterdiği dönemde haftada bir gibi çok kontrollü sulama yapılabilir. Sonbahardan itibaren sulama sıklığı azaltılmalı, kışın ise genellikle hiç su verilmemelidir. Aşırı sulama bu türde özellikle kök çürümesi ve yaprak çatlaması gibi sorunlara neden olabilir. Gübreleme çok gerekmez; ancak çiçeklenmeyi desteklemek istiyorsan, büyüme sezonunda ayda bir defa seyreltilmiş, azot oranı düşük sukulent gübresi verebilirsin.

Çoğaltılması, hem gövde çelikleriyle hem de tohumla yapılabilir. Yan sürgünler ya da küçük kümeler dikkatlice ayrılıp birkaç gün boyunca havalandırıldıktan sonra kuru mineral toprağa dikilerek kolayca köklendirilir. Tohumla üretim ise daha sabır isteyen ama türün korunması açısından değerli bir yöntemdir.