Cephalophyllum corniculatum

Cephalophyllum corniculatum, Aizoaceae (buz çiçeğigiller) familyasına ait, Güney Afrika’nın batı kıyılarına özgü, özellikle Namaqualand bölgesinde taşlık ve kurak arazilerde doğal olarak yetişen, yoğun kümeler oluşturan yayıcı formda bir sukulent türüdür. Tür adı olan "corniculatum", Latince “küçük boynuzlu” anlamına gelir ve bitkinin en ayırt edici özelliği olan boynuzumsu, etli ve üçgensi yapraklarına gönderme yapar. Yapraklar kısa, kalın, uçları kavisli ve çoğunlukla gri-yeşil ya da mavimsi renktedir. Kompakt yapısı sayesinde zamanla alçak yastıklar oluşturur. İlkbahardan yaz başına kadar açan yoğun çiçekleri, genellikle sarı, mor, pembe veya beyaz tonlarda olabilir; çiçekler gündüz saatlerinde tamamen açar ve güneşe duyarlıdır. Çiçeklenme sırasında bitki adeta bir çiçek halısına dönüşebilir.

Cephalophyllum corniculatum’un bakımı oldukça kolaydır ve kurak ortamlara son derece iyi uyum sağlar. Tam gün güneş ışığı, bitkinin kompakt ve sağlıklı kalması, renklerinin canlılığını koruması ve bol çiçeklenme göstermesi için gereklidir. Yarı gölgede yaşayabilir ama uzama, soluklaşma ve çiçeksizlik riski artar. Toprak ihtiyacı olarak tamamen mineral bazlı, çok iyi drene olan, torfsuz karışımlar uygundur. İdeal bir toprak karışımı için ponza taşı, iri kuvars kumu ve çok az perlit tercih edilmelidir. Saksıda yetiştirilecekse drenaj delikli, geniş ve sığ bir kil ya da seramik saksı idealdir.

Sulama, bu türde dikkatle yapılmalıdır. Aktif büyüme dönemi olan ilkbahar ve yaz başında, toprak tamamen kuruduğunda sulama yapılmalı; sonbahar ortasında sulama azaltılmalı ve kışın ise neredeyse tamamen kesilmelidir. Aşırı sulama, yapraklarda yumuşamaya ve kök çürümesine neden olabilir. Gübreleme ihtiyacı düşüktür, ancak ilkbaharda büyümeyi ve çiçeklenmeyi desteklemek için ayda bir kez seyreltilmiş, düşük azotlu bir sukulent gübresi kullanılabilir.

Çoğaltılması, hem gövde çelikleriyle hem de tohumla kolayca yapılabilir. Yan dallardan alınan parçalar birkaç gün kurutulduktan sonra kuru mineral toprağa dikilerek hızla köklenir. Tohumla üretim ise daha yavaş olmakla birlikte, doğal çeşitliliği korumak isteyenler için önerilir.