Carpobrotus muirii

Carpobrotus muirii, Aizoaceae familyasına ait, Güney Afrika’nın özellikle Western Cape bölgesinde, deniz kıyısına yakın kumlu ve kalkerli topraklarda doğal olarak yetişen, nadiren bulunan ama yerel halk tarafından oldukça değerli görülen bir sukulent türüdür. Diğer Carpobrotus türlerinde olduğu gibi, bu tür de üçgen kesitli, kalın ve etli yapraklara sahiptir; yapraklar 10–15 cm uzunluğunda, uçları sivri ve gri-yeşil tonlarındadır. Bitki yatay olarak yayılır ve kısa sürede toprağı tamamen örtecek yoğunlukta gelişir. İlkbahar sonundan yaz ortasına kadar açan büyük, parlak mor çiçekleri, güneşli günlerde tamamen açarak hem peyzaj değeri hem de polinatör çekiciliği açısından dikkat çeker. Çiçeklenmenin ardından oluşan etli, tatlı aromalı meyveler, hem insanlar hem de kuşlar tarafından tüketilir ve bu meyveler özellikle kırsal Güney Afrika’da “suurvy” olarak bilinir; taze ya da reçel formunda kullanılır.

Carpobrotus muirii, kuraklığa, tuzlu deniz rüzgârına ve zayıf topraklara karşı yüksek toleranslıdır. Gelişimini en iyi tam güneş altında, günde en az 6–8 saat ışık alabileceği konumlarda gösterir. Gölge alanlarda yapraklar formunu kaybeder, uzar ve çiçeklenme durur. Toprak açısından seçici değildir ama kumlu, çakıllı, kalkerli ve süzek yapılar idealdir. Saksıda yetiştirilecekse geniş yüzeyli ve drenaj delikli kaplar kullanılmalıdır. Sulama ihtiyacı çok düşüktür. İlkbahar ve yaz aylarında toprak tamamen kuruduğunda sulama yapılmalı, sonbahar ve kış aylarında ise genellikle sulamaya gerek kalmaz. Aşırı sulama yapraklarda yumuşamaya, köklerde çürümeye neden olabilir. Gübreleme ihtiyacı minimaldir; ancak büyüme döneminde ayda bir defa uygulanacak seyreltilmiş, düşük azotlu bir sukulent gübresi çiçeklenmeyi artırabilir.

Çoğaltılması son derece kolaydır. Bitkinin sürünücü dalları toprağa değdiği anda köklenebilir, bu nedenle gövde çelikleriyle üretim başlıca yöntemdir. Ayrıca meyvelerinden elde edilen tohumlarla da üretim mümkündür, ancak bu yöntem daha uzun sürede sonuç verir. Bahçede kullanıldığında yayılımı düzenli olarak kontrol edilmeli, istenmeyen alanlara taşması budamalarla sınırlandırılmalıdır.