Bijlia cana

Bijlia cana, Aizoaceae (buz çiçeğigiller) familyasının nadir ve koleksiyonluk türlerinden biridir. Güney Afrika’nın yarı kurak Küçük Karoo bölgesine endemik olan bu tür, minyatür yapısı, taş görünümlü etli yaprakları ve canlı çiçekleriyle sukulent severlerin ilgisini çeker. Cinsin en bilinen ve yaygın temsilcisi olan B. cana, adını Latince “kırçıllı, gri” anlamına gelen cana sıfatından alır; bu da yapraklarının soluk gri-yeşil, donuk mavi tonlarını ifade eder. Bitki, genellikle karşılıklı dizilmiş iki etli yapraktan oluşan kompakt çift yapraklı gövdeler halinde gelişir. Her bir yaprak yaklaşık 2–3 cm uzunluğunda, kalın, üçgenimsi ve bazen hafif kavislidir. Bitkinin genel formu, Lithops ya da Argyroderma gibi diğer "yaşayan taşlar" cinslerine benzer şekilde toprağa çok yakın ve gövdesizdir. En etkileyici yanı ise, genellikle sonbahar başında açan parlak sarı çiçekleridir. Bu çiçekler gündüzleri açar, akşam saatlerinde kapanır ve birkaç gün içinde solar.

Yaz aylarında bitki tam anlamıyla dinlenmeye geçer, bu nedenle bu dönemde sulama tamamen kesilmeli ya da yalnızca yapraklar ciddi şekilde buruşursa çok az miktarda su verilmelidir. Eylül itibariyle uyanmaya başlar ve aktif büyüme dönemi sonbahar-kış aylarında gerçekleşir. Sulamalar bu dönemde, toprak tamamen kuruduktan sonra dikkatli şekilde yapılmalıdır. İlkbaharda büyüme yavaşladıkça sulama tekrar azaltılır ve yaz gelmeden tamamen kesilir. Fazla su, hem kök çürümesine hem de yaprakların çatlamasına sebep olabilir.

Toprak yapısı, B. cana’nın sağlığı için kritik öneme sahiptir. Bu tür, doğası gereği su tutmayan, tamamen mineral bazlı ve süzek yapılı topraklarda gelişir. Ponza taşı, iri taneli kuvars kumu ve çok az miktarda perlit ile hazırlanan bir karışım idealdir. Torf, hindistan cevizi lifi veya humus gibi organik bileşenler içermemelidir. Saksı olarak, küçük, drenaj delikli, tercihen kil ya da seramik malzemeden yapılmış saksılar tercih edilmelidir. Işık ihtiyacı yüksektir. Günde en az 5–6 saat doğrudan güneş ışığı alan bir ortamda tutulmalıdır. Yetersiz ışık, bitkinin formunun bozulmasına, yaprakların uzamasına ve çiçeklenmenin durmasına yol açabilir. Ancak yaz aylarında ani güneş değişimlerinden kaçınılmalı, bitki yavaşça güneşe alıştırılmalıdır. Gübrelendirme yalnızca aktif büyüme döneminde yapılmalıdır. Ayda bir defa, düşük azotlu, kaktüs ve sukulentler için özel hazırlanmış bir sıvı gübre yeterlidir.

Bijlia cana genellikle tohumla çoğaltılır. Tohumlar sonbaharda ekilir ve çimlenme 15–30 gün içinde gerçekleşebilir. Çelikle çoğaltma zordur çünkü bitki doğal olarak dallanmaz ve bölünerek büyümez. Ancak yaşlı bireylerde zamanla oluşan kardeş gövdeler dikkatlice ayrılıp yeniden dikilebilir.