Manfreda undulata

Manfreda undulata, dalgalı yaprak kenarları ve sıra dışı yaprak desenleriyle tam bir görsel şölen sunan egzotik bir bitkidir; adındaki “undulata” ifadesi de zaten bu dalgalı yaprak yapısından gelir. Yaprakları gri-yeşil tonlarda olup üzerlerinde genellikle morumsu, bazen kahverengimsi benek ve çizgilenmeler görülür, bu da ona desenli ve zarif bir görünüm kazandırır. Yaprak uzunlukları genelde 40 ile 60 cm arasındadır ve hafif kıvrılarak toprak yüzeyine doğru yayılır; uçları sivridir ve yaprak dokusu oldukça etlidir. Birçok varyetesi bulunmaktadır. Manfreda undulata, 1840 yılında Almanya'daki bir bahçede yetiştirilen örneklerden tanımlanmıştır. Vahşi doğada hiç bulunmamıştır, bu yüzden muhtemelen nesli tükenmiştir.

Manfreda undulata'nın bakımında sulama en dikkat edilmesi gereken konulardan biridir; suyu depolayan kök yapısı sayesinde fazla sulamaya ihtiyaç duymaz. Toprağın tamamen kuruması beklenmeden yapılan sulamalar kök çürümesine neden olabilir. Toprak seçimi olarak drenajı yüksek karışımlar tercih edilmelidir;. Saksı seçerken mutlaka altında delik olan ve fazla suyu dışarı atabilecek bir model seçilmeli, tercihen kil saksılar kullanılmalıdır. Manfreda undulata ışığı çok sever ama doğrudan ve çok güçlü güneş ışığına uzun süre maruz kalması yaprakların renginde solma ya da yanık izlerine yol açabilir. Bu yüzden sabah güneşi alan, gün içinde ise aydınlık ama filtrelenmiş ışık alan bir yere yerleştirilmesi en sağlıklı çözümdür.

M. undulata doğru bakım sağlandığında yaz sonuna doğru uzun bir çiçek sapı geliştirerek ucunda hoş kokulu, beyazımsı-yeşil tonlarda ve genellikle gece açan boru şeklinde çiçekler verir. Bu çiçekler estetik olarak zarif olduğu kadar kokusuyla da büyüleyicidir. Üretimi en kolay kökten ayırma yöntemiyle yapılır; ana bitkinin çevresindeki yavrular nazikçe ayrılarak yeni saksılara yerleştirildiğinde kısa sürede köklenirler. Tohumdan da üretilebilir ancak bu daha zahmetli ve yavaş bir süreçtir. Gübreleme için ise büyüme döneminde ayda bir defa, hafif dozda dengeli bir sıvı gübre yeterlidir; aşırı gübre, yaprakların doğal desenini bozabilir.