
Hesperaloe parviflora
- Aile Ağacı
- Yaygın İsmi
- Redflower False Yucca, Red Yucca, Yellow Yucca
- Bilimsel İsmi
- Hesperaloe parviflora (Torr.) J.M.Coult.
- Diğer İsimleri
- Hesperaloe yuccaefolia, Aloe yuccifolia, Yucca parviflora, Yucca parvifolia
- İsim Kökeni
- H. ğarviflora" adlı özel sıfat, "küçük çiçekleri olan" anlamına gelir ve çiçeklerin boyutunu ifade eder.
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Kırmızı, Sarı
- Kökeni
- Teksas
- Yapısı
- Rozet
- Karşılaşılabilirlik
- Bazı Yerel Bölgelerde Yaygın
Hesperaloe parviflora, zarif yaprak formu ve uzun ömürlü çiçeklenmesiyle özellikle kurak iklimlere uygun, düşük bakım isteyen bahçelerin ve saksı koleksiyonlarının vazgeçilmez üyelerinden biridir; adını, Latince’de “küçük çiçekli” anlamına gelen parviflora sözcüğünden alır. Yaprakları gri-yeşil tonlarında, dar, şerit gibi uzanan ve uçlara doğru sivrilen yapıdadır; genellikle 60 ile 90 cm arasında boylanır. Yaprak kenarlarından ayrılan beyaz, ince ve doğal olarak kıvrılan lifler bitkiye hem estetik hem de özgün bir görünüm kazandırır. Rozet formunda dizilen bu yapraklar zamanla çevresine yavrular vererek kümelenme oluşturur.
Hesperaloe parviflora'nın bakımı oldukça basittir; kuraklıkla arası çok iyi olan bu bitki, fazla sulamaya ise tahammülsüzdür. Toprak tamamen kuruduktan sonra sulama yapılmalı, özellikle kış aylarında bu süre daha da uzatılmalıdır. Toprak olarak geçirgenliği yüksek karışımlar idealdir; kaktüs ya da sukulent toprağı kullanılabilir. Saksı seçimi olarak hava alabilen, tercihen terakota saksılar önerilir ve mutlaka altı delikli olmalıdır. Işık gereksinimi yüksek olan bu tür, doğrudan güneş ışığını sever; günde en az 6 saat güneş alan bir konumda yaprak rengi canlı ve formu sıkı kalır.
Yaz aylarında uzun bir sap üzerinde açan mercan kırmızısı ile pembe arasında değişen çiçekleri hem göz alıcıdır. Çiçeklenme genellikle yaz boyunca devam eder ve bitkiye sezon boyunca ayrı bir canlılık katar. Üretimi genellikle kökten ayırma yöntemiyle yapılır; ilkbaharda ana rozetten ayrılan yavrular kolayca yeni saksılara uyum sağlar. Tohumla üretim de yapılabilir fakat sabır ve uygun ortam gerektirir. Gübreleme ilkbaharda, düşük azotlu, dengeli bir sukulent gübresiyle yapılmalıdır; aşırı besleme yaprakların doğal sıkılığını ve formunu bozabilir.