
Agave weberi
- Aile Ağacı
- Yaygın İsmi
- Weber Agave
- Bilimsel İsmi
- Agave weberi
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Sarı
- Yapısı
- Rozet
- Karşılaşılabilirlik
- Bazı Yerel Bölgelerde Yaygın
Agave weberi, doğal olarak Teksas ile Kuzey Meksika arasında kalan kurak bölgelerde görülür ve tür olarak Agave americana ile benzerlikler taşısa da yaprak yapısı ve formuyla ondan ayrılır. Olgun bireyler çoğunlukla 1,2 ila 2 metre çapına ulaşabilir; oldukça geniş bir rozet oluşturur. Yaprakları uzun, kalın ama biraz daha yumuşak dokuludur. Renkleri mat mavi-yeşil ya da grimsi zeytin tonlarındadır. Yaprak kenarlarında yer yer küçük dikenler görülür ama diğer sert agaveler kadar agresif değildir. Uç kısmında sivri bir terminal diken bulunur. Işık ihtiyacı yüksektir. Tam gün güneş, yaprakların sertleşmesi ve rengin oturması için önemlidir. Günde 6–8 saat doğrudan ışık alması idealdir. Yarı gölgeye de tolerans gösterir ancak bu durumda yapraklar daha gevşek formda gelişebilir. Sıcak, kuru iklimleri sever; ancak iyi adapte olduğunda nemli bölgelerde de yetiştirilebilir.
Toprak konusunda fazla seçici değildir ama iyi drene olan ve kökleri havasız bırakmayan bir karışım her zaman daha sağlıklı gelişim sağlar. Kaktüs-sukulent toprağına iri ponza ve lav taşı eklenmesi idealdir. Büyük bireyler için geniş hacimli saksılar ya da doğrudan toprak uygulaması önerilir. Saksıda bakılacaksa mutlaka delikli ve sağlam bir yapı kullanılmalıdır. Sulama sıklığı, sıcaklığa ve toprak yapısına göre ayarlanmalıdır. Genel olarak toprak tamamen kuruduktan sonra sulama yapılmalıdır. Yazın 7–10 günde bir, kışın ise ayda bire kadar düşürülebilir. Kuraklığa dayanıklıdır; ancak düzenli sulamayla daha hızlı gelişir.
Agave weberi de monokarpiktir — yani her bir rozet yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Bu çiçeklenme genellikle 10 yıl ve sonrasında görülür. Çiçek sapı çok uzundur ve üzerinde yüzlerce açık sarı ya da yeşilimsi çiçek taşır. Ana rozet çiçek sonrası ölür, fakat çoğunlukla çevresinde bolca yavru oluşturarak koloni oluşturur. Gübreleme, özellikle ilkbahar ve yaz başında, ayda bir kez düşük azotlu, dengeli bir sukulent gübresi ile yapılabilir. Kış aylarında gübre verilmemelidir. Bu tür aşırı besin istemez, ancak uygun takviye gelişimini hızlandırabilir.