Agave vilmoriniana

Agave vilmoriniana, Meksika'nın batı ve orta dağlık bölgelerine özgü, özellikle Jalisco ve Durango çevresinde doğal olarak yetişen bir türdür. Olgun bir rozet genellikle 1 ile 1.5 metre çapında, düzgün ama serbest formlu bir yapıdadır. En karakteristik özelliği, ince, uzun ve yumuşak dokulu yapraklarının uçlara doğru kıvrılarak aşağıya sarkmasıdır. Bu dalgalı yapı bitkiye “ahtapot” görünümü kazandırır ve onu diğer tüm agavelerden ayırır. Yaprak rengi genellikle soluk yeşil, grimsi yeşil ya da zeytin tonları arasındadır. Kenarlarında küçük ama düzenli dikenler yer alır; terminal diken ise genellikle yumuşaktır ve aşırı sivri değildir. 

Agave vilmoriniana tam güneş ışığını sever, günde 6–8 saat doğrudan ışık, hem yaprak yapısının sıkı kalmasına hem de genel rengin oturmasına yardımcı olur. Ancak çok sıcak yaz bölgelerinde hafif gölgeleme yaprak uçlarının kurumasını engelleyebilir. Gölgede de yaşar ama yapraklar uzar, form gevşeyebilir. Yarı gölge veya sabah–akşam güneşi alan alanlar idealdir. Toprak tercihi oldukça esnektir. Ancak iyi drene olan, suyu tutmayan ve hava geçirgenliği yüksek karışımlar tercih edilmelidir. Kaktüs-sukulent toprağına ponza, lav taşı ve iri kum eklenerek kök çürümesine karşı önlem alınabilir. Saksıda yetiştiriliyorsa, geniş, dengeli bir saksı tercih edilmeli ve altı mutlaka delikli olmalıdır.

Sulama rutini ise toprak tamamen kurudukça yapılmalıdır. Bu tür suyu yapraklarında depoladığı için kuraklığa oldukça dayanıklıdır, ancak sıcak yaz aylarında düzenli sulama ile daha sağlıklı büyür. Kış aylarında sulama aralığı ciddi şekilde azaltılmalı, ortam serinse ayda bire kadar düşürülmelidir. Agave vilmoriniana da monokarpiktir – yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Bu genellikle 10–12 yıl içinde gerçekleşir. Çiçek sapı oldukça uzun (bazen 4–5 metreyi bulabilir) ve dallanmıştır. Üzerinde sarımsı-yeşil tonlarda çiçekler yer alır. İlginç olan şu ki, bu tür çiçek sapı üzerinde çok sayıda rozet oluşturur. Ana rozet çiçek sonrası ölür, ancak bu klonlar sayesinde kolayca çoğalır ve yaşam döngüsü devam eder. Gübreleme, yalnızca ilkbaharda, büyüme dönemi başlarken yapılmalıdır. Ayda bir kez, düşük azotlu ve potasyum ağırlıklı bir gübre yeterlidir. Bu tür aşırı besin istemez, sade bir düzenle gelişimini sürdürür.