Agave striata

Agave striata, Meksika’nın kuzey ve orta bölgelerine özgü, kurak ve kayalık alanlarda doğal olarak yetişen çalı formlu, ince yapraklı bir agave türüdür. İsmi “striata” yani “çizgili” anlamına gelir ve yapraklarında gözle fark edilebilen uzunlamasına çizgilerden gelir. Bu türün en ayırt edici özelliği, yapraklarının çok ince, uzun ve dik yapıda olmasıdır. Yapraklar tipik agavelerdeki gibi etli değildir, oldukça sert ve lifli yapıdadır; uçlarında çok keskin ince dikenler bulunur. Olgun bireyler 50–70 cm çapında ve benzer yükseklikte çalımsı bir rozet oluşturur. Genellikle yuvarlak, simetrik, yıldız gibi açılan bir siluet sergiler. Zamanla kökten yeni bireyler çıkararak küme şeklinde büyüme eğilimindedir.

Tam güneş, bu tür için idealdir. Günde 6–8 saat doğrudan güneş, formun sıkı kalmasını ve yaprakların dik durmasını sağlar. Yarı gölgede de gelişebilir; ancak ışık azaldıkça yapraklar yataylaşır, renk solgunlaşır ve genel görünüm dağınık hale gelir. Doğal habitatında aşırı sıcak, kurak ve taşlık bölgelerde bulunduğundan yoğun güneş ve düşük nem koşullarına çok iyi adapte olmuştur. Hafif donlara karşı dayanıklıdır; -5 °C’ye kadar kısa süreli soğuklara tolerans gösterebilir. Toprak açısından çok iyi drene olan, fakir ve taşlı karışımlar tercih edilmelidir. Hazır kaktüs-sukulent toprağına lav taşı, ponza ve iri kum eklenerek ideal yapı sağlanabilir. Su tutan topraklar kök çürümesine neden olabilir. Saksıda yetiştirilecekse, altı delikli ve geniş tabanlı bir saksı kullanılmalı, tabanına çakıl yerleştirilmelidir. Sulama, yazın yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. Bitki aşırı kuraklığa dayanıklıdır ve fazla suyu sevmez. Yaprakların etli olmaması suyu daha az depolayabildiği anlamına gelse de, doğal ortamında çok az yağmurla hayatta kalmayı başarır. Kışın ise, özellikle serin ortamlarda sulama büyük ölçüde azaltılmalı veya durdurulmalıdır.

Agave striata da monokarpiktir, yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Çiçeklenme genellikle 10–20 yıl içinde olur. Çiçek sapı oldukça uzun (2–3 metreye kadar) ve narindir. Üzerinde çok sayıda küçük morumsu-kırmızı çiçekler açar. Çiçeklenmeden sonra rozet ölür; fakat çoğu zaman yanlardan yeni bireyler vererek koloni oluşturmaya devam eder. Gübreleme, sadece ilkbaharda, büyüme döneminde yapılmalıdır. Ayda bir defa, düşük azotlu ve potasyum yönünden dengeli bir sukulent gübresiyle desteklenebilir. Yazın dinlenme döneminde gübre verilmez.