Agave seemanniana

Agave seemanniana, Meksika’nın batı ve güneydoğusunda, genellikle orta-yüksek rakımlı nemli dağlık bölgelerde doğal olarak yetişen bir Agave türüdür. Bu tür, alışıldık çöl agavelerinin aksine biraz daha nemli, yarı gölge alanlara da tolerans gösterebilmesiyle dikkat çeker. Olgun bir birey, uygun koşullarda 1 ile 1,5 metre çapında rozet oluşturabilir. Yaprakları kalın, etli, geniş üçgen formundadır ve uçlara doğru sivrilerek sonlanır. Renk çoğunlukla mat yeşil, zeytin tonları veya mavi-yeşile çalan yumuşak tonlardadır. Yaprak kenarlarında düzenli aralıklarla kısa, kahverengi–kırmızımsı dikenler bulunur. Uç kısmında da sağlam bir terminal diken yer alır. Yaprak yüzeyleri genellikle düz ya da hafif dalgalı dokudadır.

Güneş ışığına oldukça düşkündür. Günde en az 6 saat doğrudan güneş ışığı, yaprak kalınlığının ve formunun korunması için gereklidir. Ancak doğal habitatında nemli ve yarı gölge alanlara adapte olabildiği için, yarı gölgede de sağlıklı şekilde gelişebilir. Bu yönüyle klasik agavelerden ayrılır. Yoğun yaz güneşinde yaprak uçlarında yanık oluşabilir; bu durumda öğleden sonra gölge alanlar daha uygundur. Hafif donlara karşı toleranslıdır; ancak -2 °C’nin altındaki sıcaklıklardan korunması önerilir. Toprak konusunda drenajı yüksek ama biraz daha organik madde içeren karışımlar tercih edilebilir. Diğer çöl agavelerine göre biraz daha nemli toprağı tolere edebilir. Hazır kaktüs-sukulent karışımına az miktarda torf veya humus eklenerek geçirgenliği bozulmadan toprak zenginleştirilebilir. Saksı yetiştiriciliğinde geniş ve sağlam saksılar kullanılmalı; drenaj delikleri mutlaka bulunmalıdır. Sulama, yaz döneminde yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. Diğer agave türlerine göre biraz daha sulamaya toleranslı olsa da, yine de kök çürümesine karşı dikkatli olunmalıdır. Kışın ise sulama azaltılmalı, ortam serinse tamamen kesilmelidir.

Agave seemanniana da diğer agave türleri gibi monokarpiktir – yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Bu çiçeklenme süreci 10–20 yıl içinde gerçekleşebilir. Çiçek sapı oldukça uzun ve gösterişli olur; üzerinde sarımsı-yeşil renkte çiçekler taşır. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür, ancak çoğu zaman çevresinden yeni bireyler (yavrular) oluşturarak yaşam döngüsünü devam ettirir. Gübreleme, sadece ilkbaharda, büyüme döneminin başında önerilir. Ayda bir defa uygulanacak azot oranı düşük, potasyum dengesi yüksek bir sukulent gübresi yeterlidir.