Agave pumila

Agave pumila, adını Latince "küçük" anlamına gelen pumilus kelimesinden alır ve bu isim, bitkinin gerçek doğasını mükemmel biçimde yansıtır. Bu tür, agave cinsi içerisinde hem boyut olarak en küçük olanlardan biridir hem de en yavaş büyüyenlerdendir. "Minyatür Agave" olarak da bilinir. Genç olanlarının rozet çapı çoğunlukla 5–10 cm, olgun bireylerde ise nadiren 15–20 cm’ye ulaşır. Yaprakları kalın, kısa ve tıknazdır; genellikle gri-mavi, donuk yeşil ya da gümüşümsü tonlarda bir renge sahiptir. Yaprak kenarlarında çok küçük, kısa dikenler yer alır; bu da diğer türlerdeki kadar belirgin bir savunma yapısı olmadığını gösterir. Uçta minik ama sağlam bir terminal diken bulunur. Yaprak yüzeyleri düz, mat ve hafif mumlu bir dokuya sahiptir. Agave pumila zamanla çok yavaş gelişir, hatta bazı bireyler 10 yılda ancak birkaç cm büyüyebilir.

Agave pumila, tam güneşi çok sever. Günde 6 saatten fazla doğrudan ışık, yaprak renginin oturması ve rozet formunun sıkı kalması için gereklidir. Ancak yoğun öğle güneşi alan yerlerde hafif gölgeleme, yaprak uçlarında yanmayı önlemek için faydalı olabilir. Özellikle güneye bakan pencere kenarları, seralar veya açık balkonlar ideal yetişme alanlarıdır. Soğuğa karşı orta düzeyde toleransı vardır; ancak 0 °C altı sıcaklıklarda koruma sağlanmalıdır. Toprak tercihi çok iyi drene olan, mineral yapılı ve gevşek karışımlar olmalıdır. Hazır sukulent-kaktüs karışımı topraklara ponza, lav taşı veya iri kum eklenerek geçirgenlik artırılmalıdır. Saksı seçimi küçük hacimli, drenaj delikli ve fazla su tutmayan yapıda olmalıdır. Yavaş geliştiği için saksı değişimi çok seyrek yapılır.

Sulama, yaz döneminde yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. Aşırı sulama bu tür için en büyük tehlikedir çünkü kök çürümesi küçük ve hassas rozetleri hızla etkileyebilir. Sulama suyu doğrudan gövde merkezine değil, toprağa verilmelidir. Kış aylarında ortam serinse sulama büyük ölçüde azaltılmalı veya tamamen durdurulmalıdır. Agave pumila da diğer birçok agave gibi monokarpiktir, yani yalnızca bir kez çiçek açar. Ancak bu türde çiçeklenme oldukça nadir görülür ve genellikle çok uzun yıllar alır. Çiçeklendiğinde oldukça uzun bir sap üzerinde yeşilimsi beyaz çiçekler taşır. Ana bitki çiçeklendikten sonra ölür, ama zamanla çevresinden yavrular oluşturabilir. Gübreleme, ilkbaharda, büyümenin başladığı dönemde yapılmalıdır. Aşırı gübreleme bitkinin doğal formunu bozabileceğinden, düşük dozlu, seyreltilmiş bir sukulent gübresi ayda bir defa yeterlidir. Yazın gübreleme yapılmaz.