Agave pedunculifera

Agave pedunculifera, Meksika’nın dağlık bölgelerine özgü, orta büyüklükte bir rozet oluşturan, az bakım gerektiren ve dayanıklı bir türdür. Olgun bir birey genellikle 60–100 cm çapında rozet oluşturur. Yaprakları uzun, üçgensi, etli ve kalın dokuludur; rengi genellikle gri-yeşil ile mavimsi-yeşil tonlar arasında değişir. Yaprak kenarlarında kahverengimsi–morumsu dikenler düzenli aralıklarla sıralanmıştır. Her yaprağın ucunda sert bir terminal diken bulunur. Bu türü ayıran en belirgin özellik, çiçeklenme döneminde ortaya çıkan görece uzun ve güçlü bir çiçek sapıdır; sap boyu bazı bireylerde 4–6 metreye ulaşabilir. 

Agave pedunculifera, tam güneş ışığını seven bir türdür. Günde en az 6 saat doğrudan güneş alması, yaprakların sıkı kalmasını, rengin korunmasını ve sağlıklı gelişimi sağlar. Yarı gölgeye uyum sağlayabilir ancak bu durumda yapraklar daha ince ve uzamış bir görünüm alabilir. Güneye bakan bahçeler, kayalık alanlar veya güneşli teraslar bu tür için uygundur. Hafif donlara karşı tolerans gösterebilir ancak uzun süreli düşük sıcaklıklarda zarar görebilir; bu nedenle soğuk iklimlerde korumalı alanlarda yetiştirilmesi önerilir. Toprak konusunda seçicidir. Yüksek drenajlı, mineralce zengin ve kumlu karışımlar tercih edilmelidir. Kaktüs ve sukulent toprağına lav taşı, iri kum veya ponza eklenerek geçirgenlik artırılabilir. Saksı yetiştiriciliğinde mutlaka drenaj delikli saksılar kullanılmalı, tabanda su birikimi engellenmelidir. Sulama, yaz aylarında yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. Bu tür doğal olarak kurak bölgelere adapte olmuştur ve fazla suya ihtiyaç duymaz. Aşırı sulama kök çürümesine, yapraklarda yumuşamaya ve deformasyonlara yol açabilir. Kış aylarında sulama sıklığı ciddi şekilde azaltılmalı veya durdurulmalıdır.

Agave pedunculifera, diğer birçok agave gibi monokarpiktir, yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Çiçeklenme süreci genellikle 10–20 yıl içinde gerçekleşir. Çiçek sapı oldukça uzun ve güçlüdür, üzerinde yeşilimsi beyaz çiçekler taşır. Çiçeklenme sonrası bitki yaşamını sonlandırır; ancak çevresinde zamanla yeni bitkiler oluşturabilir. Gübreleme, yalnızca ilkbaharda, büyümenin aktif olduğu dönemde önerilir. Düşük azotlu, potasyum ve fosfor açısından dengeli bir sukulent gübresiyle ayda bir kez beslenmesi yeterlidir. Yazın gübreleme yapılmaz.