Agave parviflora

Agave parviflora, adını “küçük çiçekli” anlamına gelen Latince ifadesinden alır ve özellikle Arizona (ABD) ile Sonora (Meksika) sınır bölgelerinde, çöl ikliminin hâkim olduğu kayalık yamaçlarda doğal olarak yetişir. En önemli özelliklerinden biri, oldukça küçük boyutlu bir tür olmasıdır. Olgun bir bireyin rozet çapı genellikle 10–20 cm arasında kalır. Yaprakları kısa, dik duruşlu, etli ve koyu yeşildir. Yaprak yüzeyinde ince beyaz çizgiler ve özellikle kenarlardan ayrılan beyaz lifler (filamentler) bulunur. Agave parviflora, tam güneşi çok sever. Günde 6–8 saat doğrudan güneş ışığı aldığında en sağlıklı gelişimini gösterir. Yeterli ışık almazsa hem lif üretimi azalır hem de yapraklar uzayıp formunu kaybedebilir. Ancak çok sıcak iklimlerde, özellikle yaz öğle güneşine karşı yarı gölge bir koruma sağlamak, yaprak uçlarının yanmasını önleyebilir. Güneye bakan cam kenarları, kaya bahçeleri veya yüksek ışıklı balkonlar bu tür için ideal ortamlardır.

Toprak konusunda çok seçicidir. Kök sistemi oldukça yüzeysel olduğu için, suyun hızla tahliye edilebildiği, çok iyi drene olan, mineralce zengin ve hafif topraklar tercih edilmelidir. Hazır kaktüs-sukulent karışımlarına lav taşı, pomza ya da iri kum eklenerek geçirgenlik artırılmalıdır. Küçük saksılarda yetiştirilebilir, ancak mutlaka drenaj deliği olmalıdır. Sulama, bu minyatür türde büyük dikkat ister. Yaz aylarında yalnızca toprak tamamen kuruduğunda sulanmalı, su doğrudan gövde merkezine değil, toprağa uygulanmalıdır. Fazla sulama, küçük yapraklarda hızla çürümeye yol açabilir. Kışın ise, özellikle serin ortamlarda sulama tamamen durdurulabilir ya da ayda bir gibi çok seyrek aralıklarla yapılmalıdır. Agave parviflora, monokarpik bir türdür. Yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Ancak çiçeklenme süreci 10–15 yıl gibi uzun bir zaman alabilir. Bu türün çiçeği, ismine uygun biçimde küçüktür; uzun bir çiçek sapı üzerinde krem-beyaz tonlarında narin çiçekler açar. Çiçeklenme sonrası bitki ölür ancak çevresinden yeni bitkiler oluşturabilir. Gübreleme, yalnızca ilkbaharda, büyüme döneminde yapılmalıdır. Düşük dozda, seyreltilmiş ve azot oranı düşük bir sıvı sukulent gübresi yeterlidir. Aşırı besin verilmesi, bu küçük türde yaprak deformasyonlarına yol açabilir.