Agave ovatifolia

Agave ovatifolia, doğal olarak Meksika’nın kuzeydoğusundaki Nuevo León bölgesine özgü, yüksek rakımlarda yetişen, soğuğa karşı oldukça dirençli ve görsel açıdan çok etkileyici bir Agave türüdür. Rozeti olgunlaştığında 1,2 ile 1,8 metre çapına kadar ulaşabilir ve hem geniş yaprakları hem de sıkı yapısı sayesinde bulunduğu ortamda heykelsi bir etki yaratır. Yapraklar kalın, etli, kısa ve yayvan olup uçlara doğru genişler; genellikle buz mavisi ya da gri-mavi tonlardadır. Kenarlarında küçük, düzenli kahverengimsi dikenler bulunur; uçta ise sivri ve güçlü bir terminal diken yer alır. Yaprak yüzeylerinde bazen soluk impressa izleri görülebilir. Bitkinin genel formu adeta yuvarlak bir rozet gibi sıkı ve dengelidir, bu da onu hem bireysel saksılarda hem de geniş açık alanlarda öne çıkarır.

Işık ihtiyacı oldukça yüksektir. Tam güneş, yaprak rengi ve formu için vazgeçilmezdir. Günde en az 6–8 saat doğrudan güneş alan ortamlarda yapraklar daha kompakt, renkler ise daha belirgin olur. Yarı gölgeli alanlarda gelişebilir ama bu durumda yapraklar uzar, gri-mavi tonlar yeşile dönebilir. Özellikle açık bahçelerde, güneye bakan yamaçlar ya da güneşli teraslar bu tür için idealdir. Donlara karşı -15 °C’ye kadar dirençli olması sayesinde soğuk iklimlerde de başarıyla yetiştirilebilir. Toprak yapısı, drenaj açısından çok iyi olmalıdır. Kumlu, taşlı ve mineral zenginliği olan topraklar bu tür için idealdir. Kaktüs-sukulent toprağına iri taneli pomza, lav taşı ya da iri kum karıştırılarak geçirgenlik artırılmalıdır. Toprakta su birikmesi bu kadar büyük yapraklı bir türde ciddi çürüme sorunlarına neden olabilir. Saksı seçilecekse, geniş ve altı delikli bir model tercih edilmelidir. Sulama, yaz aylarında yalnızca toprak tamamen kuruduğunda yapılmalıdır. Agave ovatifolia, geniş yapraklarında su depolayabildiği için uzun süre susuzluğa dayanabilir. Aşırı sulama yaprak tabanlarında yumuşamaya, mantarlaşmaya ve kök çürümesine neden olabilir. Kış aylarında ise sulama ya tamamen durdurulmalı ya da çok seyrek yapılmalıdır. Soğukla birlikte nem, bu türde çürümeyi tetikleyebilir.

Bu tür de monokarpiktir, yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Bu olay genellikle 10–20 yıl içinde gerçekleşir. Çiçek sapı oldukça uzundur ve üzerinde yeşilimsi sarı tonlarda çiçekler taşır. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür. Bu türde çevresel yeni bitki oluşumu sınırlı olduğundan üretim genellikle tohum yoluyla ya da yetiştirici müdahalesiyle sağlanır. Gübreleme, sadece ilkbaharda, büyümenin başladığı dönemde yapılmalıdır. Düşük azotlu, potasyum açısından dengeli bir sukulent gübresi ayda bir kez uygulanabilir. Yazın gübreleme önerilmez; çünkü bu dönemde bitki genellikle büyümeyi yavaşlatır.