
Agave nizandensis
- Aile Ağacı
- Yaygın İsmi
- Nizanda Agave
- Bilimsel İsmi
- Agave nizandensis Cutak
- İsim Kökeni
- Adını yetiştiği yer olan Nizanda’dan alır.
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Yeşil
- Kökeni
- Meksika
- Yapısı
- Rozet
- Karşılaşılabilirlik
- Koleksiyonlarda Yaygın Değil
Agave nizandensis, Meksika’nın Oaxaca bölgesine özgü, oldukça sınırlı yayılıma sahip nadir bir cüce Agave türüdür. Adını yetiştiği yer olan Nizanda’dan alan bu tür, botanik çevrelerde küçük boyutu, zarif yaprak yapısı ve endemik oluşuyla değer kazanmıştır. Rozet çapı genellikle 20–30 cm civarında kalır, yapraklar ise ince, uzun, hafif kıvrımlı ve mat yeşil tonlarındadır. Yaprak kenarlarında belirgin kırmızımsı dikenler, uçta ise ince ve sivri bir terminal diken yer alır. Genç yapraklarda bu dikenler daha koyu renktedir. Yaprak yüzeyinde zamanla silikleşen çizgiler veya baskı izleri görülebilir. Bitkinin genel formu son derece düzenli ve geometriktir. Güneş ışığı açısından yarı gölgeli ile tam güneşli konumlar arasında dengeli bir ortam idealdir. Çok yoğun güneş, özellikle küçük saksılarda, yaprak uçlarında kurumaya neden olabilir. Günde 4–6 saat filtrelenmiş güneş ışığı alan bir yer, formunun korunması ve yaprak renklerinin sağlıklı kalması için en uygunudur. Aydınlık pencere önü, gölge alanlı teraslar veya sabah güneşi alan bahçeler tercih edilebilir.
Toprak yapısı mutlaka çok iyi drene olan, mineral ağırlıklı bir karışım olmalıdır. Hafif ve havadar bir toprak, bu türün kök yapısını korur. Kaktüs ve sukulent toprağına ponza, lav taşı ya da perlit eklenerek geçirgenlik artırılabilir. Aksi takdirde, küçük kök sistemi fazla suyu tolere edemez ve kısa sürede çürümeye neden olur.
Sulama ihtiyacı oldukça düşüktür. Bu minyatür tür, sık sulamaya hiç ihtiyaç duymaz. Yazın toprak tamamen kuruduktan sonra sulanmalı, kış aylarında ise ayda bir kez veya hiç sulanmadan geçirilebilir. Aşırı sulama yapraklarda yumuşama, iç çökme ve renk bozulmalarına yol açabilir. Agave nizandensis, monokarpiktir, yani yalnızca bir kez çiçek açar. Çiçeklenme süreci genellikle uzun yıllar (10–15 yıl) alır ve bitki birkaç metre uzunluğunda bir çiçek sapı üretir. Çiçekler çoğunlukla kırmızımsı-yeşil renktedir. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür; ancak yavru bitki üretimiyle türünü sürdürebilir. Bu üretim, minyatür türlerde daha az sayıda olabilir, bu da onu daha özel kılar. Gübreleme, ilkbahar dönemlerinde, ayda bir defa seyreltilmiş, düşük azotlu bir sıvı gübre ile yapılabilir. Bu, bitkinin yavaş ama sağlıklı büyümesine katkı sağlar. Aşırı gübre, yaprak yapısını bozabilir ve köklerde stres yaratabilir.