
Agave nayaritensis
- Aile Ağacı
- Bilimsel İsmi
- Agave nayaritensis
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Sarı
- Kökeni
- Meksika
- Yapısı
- Rozet
- Karşılaşılabilirlik
- Koleksiyonlarda Yaygın Değil
Agave nayaritensis, adını doğal olarak yetiştiği Meksika’nın Nayarit eyaletinden alır. Küçük ve zarif yapısıyla tanınan bu tür, özellikle ince uzun yaprakları ve yaprak kenarlarından çıkan kıvrılmış beyaz filamentleri (lifleri) ile estetik bir türdür. Yapraklar genellikle mavimsi yeşil ya da gri-yeşil tonlarındadır ve sivri uçlu, hafif kıvrımlı yapısıyla kompakt bir rozet formu oluşturur. Yaprak uzunlukları türün olgunluğuna göre değişmekle birlikte çoğunlukla 30–50 cm civarındadır. Rozet çapı ise 40–60 cm arasında kalır. Yaprak kenarlarında ince, kıvrılan beyaz lifler doğal bir süsleme gibi dağınık bir güzellik sunar. Agave nayaritensis ışık ihtiyacı yüksektir. Günde 5–7 saat doğrudan güneş ışığı alabileceği bir ortamda en sağlıklı ve kompakt formunu korur. Yarı gölgede de büyüyebilir; ancak yeterince ışık almadığında yapraklar uzar, rozet açılır ve lifler belirginliğini kaybedebilir. Güneşli balkonlar, teraslar ya da kaya bahçeleri bu tür için en uygun yerlerdir. Çok iyi drene olan, kumlu ve mineral ağırlıklı topraklar idealdir. Hazır kaktüs-sukulent karışımları kullanılabilir; bunlara lav taşı, ponza veya iri kum eklenerek hava geçirgenliği artırılabilir. Saksı yetiştiriciliği için altı delikli ve su tutmayan bir saksı tercih edilmelidir. Sulama ise tamamen kuruyan toprağa göre yapılmalıdır. Yazın toprak tamamen kuruduktan sonra sulama yapılmalı; kışın ise ayda bire kadar düşürülebilir. Fazla su, özellikle kış aylarında düşük sıcaklıkla birleştiğinde kök çürümesine ve yapraklarda yumuşamaya neden olabilir. Az su daha iyidir felsefesi bu tür için birebir geçerlidir. Monokarpik bir türdür; yani hayatı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Bu süreç genellikle 10–15 yıl sürebilir. Çiçek sapı uzun ve dallı yapıdadır, üzerinde sarı-yeşil tonlarda çiçekler açar. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür, fakat genellikle taban çevresinde yavru bitkiler oluşturur. Bu yavrular ayrılıp kolaylıkla üretilebilir. Bazı bireylerde tohum üretimi de mümkündür, ancak yavaş geliştiği unutulmamalıdır. Gübreleme çok gerekli değildir; ancak büyüme döneminde düşük azotlu, potasyum açısından zengin bir gübre ile destekleme yapılabilir. Aşırı gübre yaprak incelmesine veya form bozukluklarına neden olabilir.