
Agave moranii
- Aile Ağacı
- Bilimsel İsmi
- Agave moranii Gentry
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Sarı
- Kökeni
- Meksika
- Yapısı
- Rozet
- Karşılaşılabilirlik
- Koleksiyonlarda Yaygın Değil
Agave moranii, Meksika’ya özgü olduğu düşünülen, boyut olarak küçük-orta sınıfa giren ve düzenli, simetrik rozet yapısı ile dikkat çeken bir türdür. Tam olarak bilimsel literatürde nadiren bahsedilse de, adını botanikçi Reverend Eugene Moran'dan almış olması muhtemeldir. Rozeti genellikle 30–50 cm çapında, sık yapraklı ve yere yakın bir formda büyür. Yapraklar sert, kalın dokulu ve koyu zeytin yeşili ile mavimsi yeşil tonlarındadır. Yaprak kenarlarında koyu kahverengi ile siyah dikenler bulunur. Kompakt ve düzenli görünümü, onu saksı koleksiyonları ya da ön plana çıkarılmak istenen peyzaj alanları için ideal hale getirir. Güneş ışığı bu tür için oldukça önemlidir. Tam güneş alan bir konumda rozet daha sıkı, yapraklar ise daha kısa ve tok kalır. Günde 6–8 saat doğrudan güneş alması önerilir. Yarı gölgede de yaşayabilir ancak yapraklar gevşer, renkler matlaşabilir. Güneşli balkonlar, açık teraslar veya kaya bahçeleri bu tür için oldukça uygundur.
Toprak konusunda; drenajı yüksek, kumlu ve taşlı karışımlar idealdir. Kaktüs ve sukulent toprakları kullanılabilir, lav taşı, ponza ya da iri kum gibi materyallerle desteklenebilir. Saksıda yetiştirilecekse, mutlaka altı delikli ve fazla suyu hızla boşaltabilen bir saksı kullanılmalıdır. Sulama, toprak tamamen kuruduktan sonra yapılmalıdır. Kış aylarında ise ayda bire kadar düşürülebilir ya da tamamen kesilebilir. Fazla su, özellikle kışın düşük sıcaklıklarla birleştiğinde kök çürümesine yol açabilir. Yapraklarda yumuşama, renk solması ya da çökme varsa bu, fazla nemin habercisidir. Monokarpik bir türdür, yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Bu çiçeklenme genellikle 10–20 yıl içinde gerçekleşir. Çiçeklenme döneminde uzun bir sap üzerinde tüp şeklinde çiçekler açar. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür; fakat çoğu zaman çevresinde yavru bitkiler oluşturarak yaşamını sürdürür. Bu yavrular dikkatlice ayrılarak kolayca köklendirilip üretilebilir. Gübre ihtiyacı düşüktür. İlkbahar aylarında ayda bir kez düşük azotlu, potasyum açısından dengeli bir sukulent gübresi ile destekleme yapılabilir. Aşırı gübreleme, yaprak yapısının bozulmasına ve renk kayıplarına neden olabilir.