Agave montana

Agave montana, Meksika’nın kuzeydoğusundaki Tamaulipas ve Nuevo León eyaletlerinin dağlık bölgelerine özgü, genellikle 2.000–3.000 metre rakımlarda yetişen soğuğa dayanıklı, iri yapılı bir agave türüdür. İsmi “dağ agavesi” anlamına gelir ve türün yüksek irtifaya özgü yapısını yansıtır. Olgun bireyler 1–1.5 metre çapında ve yaklaşık 1 metre yüksekliğinde rozet oluşturur. Yaprakları kalın, üçgen formda, uçlara doğru sivrilen, genellikle koyu zeytin yeşili veya mavi-yeşil tonlarındadır. Kenarlarında kahverengimsi dikenler ve uçta kalın, koyu renkli bir terminal diken bulunur. Bu tür, doğal olarak yüksek ışık alan dağ yamaçlarında yetiştiği için, tam güneş ışığını sever. Günde 6–8 saat doğrudan güneş, yaprak formunu sıkı tutar ve renk doygunluğunu artırır. Yarı gölge koşullarına da kısmen dayanıklıdır; ancak gölgede büyüme daha gevşek olur. Dış mekânda tam güneş alan bölgeler veya güneşli balkonlar bu tür için uygundur.

Toprak tercihinde iyi drenaj hayati önem taşır. Hafif killi, kumlu, taşlı topraklarda iyi gelişir. Saksıda yetiştirilecekse altı delikli geniş saksılar ve içerisine ponza, lav taşı veya iri kum karıştırılmış kaktüs-sukulent toprağı önerilir. Özellikle kök bölgesinde su birikmesi engellenmelidir. Sulama sıklığı, toprağın tamamen kurumasına göre ayarlanmalıdır. Kış aylarında sulama büyük ölçüde azaltılmalı veya toprağın kuruma hızına bağlı olarak tamamen durdurulmalıdır. Bu tür kısa süreli donlara ve -10 °C’ye kadar düşük sıcaklıklara dayanıklıdır, ancak ıslak ve soğuk ortamlar yaprak çürümelerine neden olabilir. Soğuk bölgelerde kışın üstü kapalı veya drenajı çok iyi bir konumda tutulmalıdır.

Agave montana, monokarpik bir türdür; yani yaşamı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Çiçeklenme genellikle 10–20 yıl içinde gerçekleşir. Bu süreçte merkezden yükselen 3–5 metre boyunda dev bir çiçek sapı üretir; sarı ve kırmızı tonlarda çiçekler açar. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür ancak taban çevresinde genellikle yavru bitkiler oluşturarak türün devamlılığı sağlanır. Tohum üretimiyle çoğaltma da mümkündür ancak daha yavaş bir yöntemdir. Gübreleme, özellikle büyüme döneminde (ilkbahar) ayda bir kez yapılabilir. Azot oranı düşük, potasyum ve fosfor açısından zengin bir sukulent gübresi kullanılması önerilir. Fazla gübre yaprakları hızla büyütüp formu bozabilir.