Agave maximiliana

Agave maximiliana, adını 19. yüzyılda Meksika imparatoru olan Maximilian’dan almış, Batı Meksika’nın dağlık bölgelerinde (özellikle Jalisco ve Nayarit eyaletlerinde) doğal olarak yetişen bir türdür. Doğada genellikle 1 ila 2 metre arasında çapa sahip, düzgün ve hafif yayvan bir rozet oluşturur. Yaprakları ince, uzun, hafif içbükey (kavisli) ve uçlara doğru incelerek sivrilir. Yaprak yüzeyi mat gri-yeşil ya da mavi-yeşil tonlarındadır ve kenarları boyunca küçük, kahverengimsi dikenlerle donatılmıştır. Yaprakların üzeri zaman zaman hafif çizgili ya da bulanık benekli olabilir; bu desenler, özellikle güneş ışığında kendini daha çok belli eder. Bitki hem zarif hem de doğayla uyumlu bir görünüm sergiler.

Tam güneş ışığı, bu tür için oldukça faydalıdır. Günde 5–7 saat güneş alabileceği bir ortamda hem yaprak formunu korur hem de büyüme süreci dengeli şekilde ilerler. Yarı gölge alanlara da adapte olabilir, ancak ışık miktarı azaldıkça yapraklar daha uzun ve gevşek hale gelir. Bu nedenle, açık alanlar ya da güneşli teraslar en ideal yetiştirme alanlarıdır. Toprak seçimi, drenaj açısından önemlidir. Doğal habitatı dağlık ve taşlı olduğu için, gevşek, kumlu, iyi drene olan topraklar tercih edilmelidir. Kaktüs ve sukulent karışımları idealdir; ponza, lav taşı ya da iri kum ile desteklenerek hava geçirgenliği artırılabilir. Saksıda yetiştirilecekse, geniş ve alçak saksılar tercih edilmeli; mutlaka drenaj delikli olmalıdır. Sulama sıklığı toprak kuruluğuna göre yapılmalıdır. Yaz aylarında toprak tamamen kuruduktan sonra derinlemesine sulama yapılmalı, kış aylarında ise sulama ciddi şekilde azaltılmalıdır. Bu tür, aşırı sulamaya karşı hassastır ve özellikle genç bitkilerde kök çürümesine yol açabilir. Sağlıklı yapraklar dolgun ve dik durmalıdır; yumuşama veya sararma varsa fazla suya işaret eder.

Agave maximiliana, monokarpiktir, yani hayatı boyunca sadece bir kez çiçek açar. Bu çiçeklenme genellikle 12–20 yıl içinde gerçekleşir. Çiçeklenme döneminde, 4–6 metre yüksekliğe ulaşabilen bir çiçek sapı üretir ve üzerinde sarımsı-yeşil çiçekler açar. Ana bitki çiçeklendikten sonra ölür, fakat çoğu zaman çevresinde yavru bitkiler geliştirerek yeni bireylerin yetişmesine olanak tanır. Aynı zamanda, bazı bireylerden tohumla da üretim yapılabilir. Gübreleme düşük seviyede tutulmalıdır. İlkbahar aylarında, ayda bir defa düşük azotlu, potasyum ve fosfor açısından dengeli bir sukulent gübresi ile besleme yapılabilir. Aşırı gübreleme, bitkinin doğal büyüme hızını bozabilir.