Agave marmorata

Agave marmorata, Meksika’nın özellikle Oaxaca, Puebla ve Veracruz bölgelerinde doğal olarak yetişen, geniş yaprakları ve iri rozet yapısıyla tanınan büyük boyutlu ve yavaş büyüyen bir agave türüdür. Tür adı olan "marmorata", Latince'de "mermer desenli" anlamına gelir; çünkü yapraklarının yüzeyinde, gri-yeşil veya mavi-yeşil zemin üzerinde mermerimsi, bulutsu lekeler görülür. Bu desen, bitkiye zarif ve mistik bir görünüm kazandırır. Yapraklar kalın, etli, geniş ve uçlara doğru sivrilen formdadır; kenarları boyunca kahverengi-siyah dikenler ve uçta uzun terminal diken yer alır. Olgun bireyler 1,5 metre yüksekliğe ve 2–3 metreye kadar çapa ulaşabilir. Bitki hem estetik olarak dikkat çekici hem de yerel halk tarafından “Tepeztate” adıyla bilinen mezcal üretiminde kullanıldığı için ekonomik ve kültürel değere de sahiptir.

Tam güneş, Agave marmorata için olmazsa olmazdır. Günde en az 6–8 saat doğrudan güneş ışığı, hem rozetin kompakt kalmasına hem de desenlerin belirginleşmesine katkı sağlar. Yarı gölgeli ortamlarda da büyüyebilir, ancak bu durumda büyüme yavaşlar ve yaprak yapısı daha gevşek hale gelir. Toprak tercihi, doğal yaşam alanlarına uygun olacak şekilde çok iyi drene olan, kumlu ve taşlı karışımlardan yana olmalıdır. Ağır, su tutan topraklarda kökler çürümeye eğilimlidir. Eğer saksıda yetiştirilecekse mutlaka altı delikli geniş ve derin bir saksı kullanılmalı, içerisine lav taşı, ponza veya iri kum gibi hava geçirgenliği yüksek malzemeler eklenmelidir.

Sulama, tamamen kurumuş toprağa göre yapılmalıdır. Yaz aylarında toprak tamamen kuruduktan sonra sulama yapılmalı; kış aylarında ise sulama sıklığı ciddi ölçüde azaltılmalıdır. Agave marmorata, kuraklığa son derece dayanıklı olsa da fazla nem, özellikle genç bireylerde çürümeye yol açabilir. Yapraklar yumuşuyor ya da sararıyorsa, sulama aralığı yeniden düzenlenmelidir. Bu tür de monokarpiktir; yani hayatı boyunca yalnızca bir kez çiçek açar. Çiçeklenme süreci genellikle 15–25 yıl içerisinde gerçekleşir ve bu süreçte bitki 5–6 metreye kadar uzayabilen, dallı bir çiçek sapı üretir. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür, ancak genellikle taban çevresinde yavru bitkiler oluşturarak üretimi sürdürür. Bu yavrular ayrılarak kolaylıkla köklendirilebilir. Gübreleme ihtiyacı azdır. İlkbahar aylarında ayda bir kez düşük azotlu, potasyum ve fosfor açısından dengeli bir gübre ile desteklenebilir. Aşırı gübreleme, yapraklarda şekil bozukluklarına veya lekelenmelere neden olabilir.