Agave lurida

Agave lurida, Meksika’nın tropikal ve yarı kurak bölgelerine özgü, iri yapraklı ve etkileyici görünümlü bir Agave türüdür. En dikkat çekici özelliği, parlak yeşil ile hafif sarımtırak tonlar arasında değişen geniş yapraklarıdır. Yapraklar genellikle 40–80 cm uzunluğunda, kalın, uca doğru sivrilen ve hafif yukarı kıvrılan formdadır. Kenarlarında düzgün aralıklarla yerleşmiş sivri dikenler bulunur ve her yaprağın ucunda koyu renkli, belirgin bir terminal diken yer alır. Yaprak yüzeyleri hafif cilalı görünüme sahip olabilir; bu da güneş ışığını yansıtarak bitkiye doğal bir parlaklık kazandırır. Olgun bireyler genellikle 1–1,5 metre çapına kadar ulaşabilir ve çevresine genişleyen etkileyici bir rozet formu oluşturur.

Bu tür, güneşi çok seven bir yapıdadır. Günde 6–8 saat doğrudan güneş ışığı alabileceği konumlarda hem yaprak rengi zenginleşir hem de büyüme formu daha sıkı ve simetrik kalır. Gölgeye tolerans gösterse de, düşük ışıkta yapraklar uzar, rozet gevşer ve türün doğal estetiği zayıflar. Bu nedenle güneşli balkonlar, açık bahçeler ya da güney cepheli alanlar en uygun yerlerdir. Toprak konusunda seçici değildir; ancak mutlaka hızlı drene olan, kumlu ve mineral içerikli topraklar kullanılmalıdır. Doğal habitatında kayaçlı ve su tutmayan zeminlere adapte olduğu için, saksı ortamında da lav taşı, ponza ya da iri kum karıştırılmış kaktüs toprağı idealdir. Saksıda yetiştiriliyorsa drenaj delikli ve geniş saksılar tercih edilmelidir. Sulama, tamamen kurumuş toprağa göre yapılmalıdır. Yaz aylarında toprak kuruduktan sonra derinlemesine sulama yapılmalı, kış aylarında ise su ihtiyacı oldukça azalır. Özellikle saksıda yetiştirilen bireylerde aşırı sulamaya bağlı kök çürümesi sık görülen bir problemdir. Bu nedenle “az ama dikkatli” sulama prensibi uygulanmalıdır.

Agave lurida da diğer agave türleri gibi monokarpiktir, yani yalnızca bir kez çiçek açar. Bu çiçeklenme süreci genellikle 10 ile 20 yıl arasında gerçekleşir. Çiçek sapı birkaç metreye kadar uzanabilir ve üzerinde yeşilimsi tonlarda çiçekler taşır. Ana bitki çiçeklenmeden sonra ölür; ancak genellikle çevresinde çok sayıda yavru bitki oluşturarak türünü sürdürür. Bu yavrular ayrılıp çoğaltılarak üretimi kolaylıkla yapılabilir. Gübreleme ihtiyacı az olmakla birlikte, ilkbahar aylarında ayda bir defa sukulent gübresi kullanılarak büyüme desteklenebilir. Aşırı gübre, yaprak rengini bozabilir veya doğal formu etkileyebilir.