
Agave lechuguilla
- Aile Ağacı
- Yaygın İsmi
- Shin Dagger, Lechuguilla
- Bilimsel İsmi
- Agave lechuguilla
- Diğer İsimleri
- Agave poselgeri, Agave multilineata
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Sarı, Yeşil
- Kökeni
- Meksika
- Yapısı
- Rozet
- Karşılaşılabilirlik
- Dünya Çapında Yaygın
Agave lechuguilla, Kuzey Meksika'nın Chihuahuan Çölü’ne özgü, sert iklim koşullarına mükemmel şekilde uyum sağlamış, kompakt ve sivri yapraklı bir agave türüdür. Rozet formu 30–60 cm çapında kalır; yaprakları ince, uzun, sert ve yukarı doğru kıvrık, yeşilden griye değişen tonlarda olabilir. Her yaprağın kenarında kahverengi, sert dikenler yer alır ve uçta uzun, batıcı bir terminal diken bulunur. Bu yapraklar doğal ortamında hayvanlara karşı koruma sağlayan dikenli bir çit görevi görür. Ayrıca, yaprak lifleri geleneksel olarak halat ve fırça üretiminde kullanılır.
Bu tür tam güneş ışığına ihtiyaç duyar. Günde 6–8 saat doğrudan güneş alabileceği açık alanlarda, hem yaprak yapısı sert ve sağlıklı kalır hem de rozet sıkı bir formda büyür. Yarı gölge ortamları tolere edebilir, ancak büyüme yavaşlar ve yaprak formu gevşeyebilir. Güneşli kaya bahçeleri, kaktüs bahçeleri ve çöl peyzajları için son derece uygundur. Toprak ihtiyacı bakımından seçicidir: mutlaka çok iyi drene olan, taşlı ve kumlu topraklar tercih edilmelidir. Ağır, su tutan topraklar kök çürümesine neden olabilir. Saksıda yetiştirilecekse drenaj delikli, geniş ve sığ bir saksı; içerisine lav taşı, pomza veya iri kum eklenmiş kaktüs toprağı önerilir.
Agave lechuguilla sulama ihtiyacı son derece düşüktür. Doğal ortamında yılda sadece birkaç kez yağmur alarak yaşamını sürdürebilen bu tür, ev ortamında da “unutulmaya dayanıklı” bir yapıya sahiptir. Yazın toprak tamamen kuruduktan sonra sulama yapılması yeterlidir. Kışın ise çoğu zaman hiç sulama yapılmamalıdır. Aşırı sulama, yapraklarda yumuşama ve tabandan çürüme gibi geri döndürülemez sorunlara yol açabilir.
Agave lechuguilla da monokarpiktir, yani yalnızca bir kez çiçek açar. Ancak bu, genellikle 15–25 yıl gibi uzun bir sürede gerçekleşir. Çiçeklenme döneminde 3–4 metreye ulaşabilen uzun bir çiçek sapı üretir ve sarımsı-yeşil tonlarda çiçekler açar. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür; fakat bu süreçten önce genellikle bol miktarda yavru bitki oluşturur. Bu yavrular ayrılarak kolaylıkla çoğaltılabilir. Gübreleme, neredeyse gereksizdir. Ancak büyüme sezonunda (ilkbahar) ayda bir kez azot oranı düşük, potasyum ağırlıklı bir sukulent gübresi ile desteklenebilir. Aşırı besleme gereksizdir ve doğal formun bozulmasına yol açabilir.