Agave jaiboli

Agave jaiboli, doğal olarak Meksika’nın batı ve güneybatı bölgelerinde, özellikle Sinaloa ve Nayarit çevresinde yayılım gösteren, dar yapraklı ve oldukça simetrik formda gelişen bir Agave türüdür. Yaprakları uzun, ince, dik duruşludur ve çoğunlukla gri-mavi ya da mavimsi yeşil tonlarındadır. Yaprak kenarlarında kahverengimsi ya da koyu gri dikenler yer alır; her yaprak, sivri bir terminal dikenle son bulur. Yaprak yüzeyi hafif mat görünümlü olup, yaşlandıkça belirgin çizgiler veya baskı izleri ortaya çıkabilir. Bu tür genellikle 1 metreye kadar rozet çapına ulaşabilir; ideal koşullarda daha da büyüyebilir. Yapısı gereği hem geniş bahçelerde peyzaj amacıyla kullanılabilir hem de gençken büyük saksılarda yetiştirilebilir.

Güneşi çok sever. Tam güneş alan yerlerde gelişimi en sağlıklı şekilde sürer. Yarı gölgede de yaşayabilir ancak formu gevşer ve yaprak renkleri matlaşır. Günde en az 6 saat doğrudan güneş ışığı alması, yaprakların sıkı ve dik kalmasına yardımcı olur. Açık alanda, özellikle kaya bahçelerinde ya da çöl temalı peyzajlarda oldukça estetik bir duruş sergiler. Toprak ihtiyacı bakımından seçici değildir ancak mutlaka yüksek drenajlı toprak karışımları tercih edilmelidir. Kumlu, çakıllı, hava geçirgenliği yüksek kaktüs-sukulent toprakları idealdir. Saksıda yetiştirilecekse drenaj deliği olan büyük saksılar kullanılmalı ve toprak içerisine pomza ya da lav taşı gibi malzemeler karıştırılarak kök çürümesinin önüne geçilmelidir.

Sulama ihtiyacı oldukça düşüktür. Yazın toprak tamamen kuruduktan sonra derinlemesine sulama yapılmalı, kışın ise çok seyrek sulama tercih edilmelidir. Aşırı su, özellikle saksı bitkilerinde kök çürümesine neden olabilir. Doğal yaşam alanlarında kuraklığa son derece dayanıklı bir bitkidir. Çiçeklenme, çoğu agave türünde olduğu gibi bu türde de nadirdir ve genellikle 12–20 yıl içinde gerçekleşir. Çiçeklenme sırasında bitki merkezinden birkaç metreye kadar yükselen, dallı bir çiçek sapı çıkar ve üzerinde sarımsı ya da yeşilimsi çiçekler açar. Monokarpik bir türdür; yani çiçeklendikten sonra ana bitki ölür. Ancak çiçeklenme öncesinde ya da sonrasında yavru bitkiler oluşturarak üretimi devam ettirilebilir. Gübreleme, aktif büyüme dönemlerinde ayda bir defa yapılabilir. Düşük azotlu, potasyum ve fosfor dengeli sukulent gübresi yeterlidir. Aşırı gübreleme, yaprak formunun bozulmasına neden olabilir.