Agave isthmensis

Agave isthmensis, adını Meksika’nın güneyindeki Tehuantepec İsthmusu’ndan alır ve bu bölgeye endemik, kompakt yapısıyla öne çıkan bir türdür. Rozet formu küçük ama yoğun yapılıdır; genellikle 10–25 cm çapındadır. Yaprakları kısa, kalın, uca doğru hafif üçgenleşen formdadır. Yaprak yüzeyi genellikle mavimsi-gri veya mavi-yeşil tonlarında, mat bir görünüme sahiptir. En dikkat çeken özelliklerinden biri, kenarlarında düzensiz aralıklı, sivri kahverengi dikenlerin olması ve uç kısmında belirgin bir terminal dikenle sonlanmasıdır. Yaprak kenarlarında zamanla soluk beyaz izler ve desenler oluşur; bu da bitkiye karakteristik bir görünüm kazandırır.

Agave isthmensis, tam güneşli alanlarda en iyi gelişimi gösterir. Günde en az 4–6 saat doğrudan güneş ışığı alması önerilir. Ancak yazın çok sıcak ve kavurucu bölgelerde genç bireyler için hafif gölge sağlanması, yaprak yanıklarını önlemeye yardımcı olabilir. Yarı gölgede de yetişebilir fakat büyüme daha yavaş ve yaprak rengi daha soluk olur. Toprak seçimi, bu türün sağlığı için kritik önemdedir. İyi drenaj sağlayan, kumlu ve hafif mineral içerikli topraklar tercih edilmelidir. Kaktüs ve sukulentler için özel hazırlanmış karışımlar uygun olmakla birlikte, toprağa perlit, ponza veya lav taşı eklenerek su tutma kapasitesi düşürülmelidir. Saksıda yetiştiriliyorsa, saksının altında mutlaka drenaj deliği bulunmalıdır.

Sulama, klasik sukulent bakımına uygundur: Yaz aylarında toprak tamamen kuruduktan sonra sulama yapılmalı, kış aylarında ise çok seyrek – bazen hiç – sulama yapılmalıdır. Küçük yaprak yapısı, bu türün fazla suya ihtiyacı olmadığını gösterir. Aşırı sulama, yapraklarda bozulma ve kök çürümesine neden olabilir. Agave isthmensis, monokarpik bir türdür, yani yaşamı boyunca bir kez çiçek açar. Bu genellikle 8–12 yıl sürebilir. Çiçeklenme döneminde, boyuna göre oldukça uzun bir çiçek sapı üretir ve üzerinde sarımsı veya yeşilimsi çiçekler açar. Çiçeklenme sonrası ana bitki ölür. Ancak bu tür çiçeklenme öncesi ya da sonrası genellikle bol miktarda yavru bitki üretir ve bu sayede kolayca çoğaltılabilir. Tohumdan üretim daha uzun sürer ama mümkündür. Gübreleme, büyüme döneminde (ilkbahar aylarında) ayda bir kez olacak şekilde, düşük azotlu ve dengeli bir sukulent gübresiyle yapılabilir. Fazla gübreleme, yaprak yapısını zayıflatabilir ve bitkinin kompakt formunu bozabilir.