
Agave chiapensis
- Aile Ağacı
- Bilimsel İsmi
- Agave chiapensis Jacobi
- İsim Kökeni
- A. chiapensis özel sıfatı "Chiapas'tan olan veya Chiapas'tan gelen" anlamına gelir ve Meksika'nın en güneydeki eyaleti olan Chiapas'ı ifade eder.
- Familya
- Asparagaceae
- Çiçek Renkleri
- Yeşil, Sarı
- Kökeni
- Meksika
- Yapısı
- Rozet
- Karşılaşılabilirlik
- Koleksiyonlarda Yaygın Değil
Agave chiapensis, Meksika'nın Chiapas ve Oaxaca eyaletlerine özgü, 60–90 cm yüksekliğe ve 90–100 cm çapa ulaşabilen, tek başına büyüyen bir agave türüdür. Yaprakları 50–60 cm uzunluğunda ve 15–20 cm genişliğinde olup, parlak yeşil ile grimsi-yeşil tonları arasında değişir; kenarlarında 0,4–1 cm uzunluğunda koyu kahverengi ile gri arasında değişen dişler bulunur ve uç kısmında 3–3,5 cm uzunluğunda güçlü bir diken yapısı yer alır. Doğal olarak kireçtaşı kayalıklarında yetişen bu tür, geçirgenliği yüksek topraklarda sağlıklı gelişim gösterir; ponza taşı, perlit ve kaktüs toprağı karışımı idealdir. Saksı tercihi olarak yalnızca toprak (terracotta) saksılar önerilir; bu saksılar fazla nemi tutmaz ve köklerin hava almasını sağlayarak çürüme riskini azaltır. Bitki tam güneş ışığını sever; doğrudan güneş ışığı alabileceği alanlarda daha kompakt ve sağlıklı gelişim gösterir. Yetersiz ışık koşullarında yapraklar uzayabilir ve rengi soluklaşabilir. Donlara karşı hassas olan bu tür, özellikle düşük sıcaklık riski bulunan bölgelerde kış aylarında korunaklı bir alanda yetiştirilmelidir. Çiçeklenme genellikle ileri yaşlardaki bireylerde gerçekleşir; 1,8–2 m yüksekliğe ulaşabilen çiçek sapı üzerinde 7 cm uzunluğunda, yeşilimsi-sarı tonlarında çiçekler açar. Bu süreç sonunda ana bitki yaşam döngüsünü tamamlar; ancak çevresinde bıraktığı yavru rozetlerle üretim sağlanabilir. Agave chiapensis üretimi, bu yavruların dikkatlice ayrılması, birkaç gün boyunca havadar bir ortamda kurutulması ve ardından geçirgen toprakla dolu saksılara dikilmesiyle gerçekleştirilir. Gübreleme yalnızca ilkbaharda yapılmalıdır; bu dönemde kaktüs ve sukulentler için özel olarak formüle edilmiş düşük azotlu gübreler tercih edilmelidir. Kış aylarında bitki dinlenmeye geçeceğinden, bu süreçte gübreleme yapılmamalıdır.